Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аіоу

двара́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двара́нскі двара́нская двара́нскае двара́нскія
Р. двара́нскага двара́нскай
двара́нскае		 двара́нскага двара́нскіх
Д. двара́нскаму двара́нскай двара́нскаму двара́нскім
В. двара́нскі (неадуш.)
двара́нскага (адуш.)		 двара́нскую двара́нскае двара́нскія (неадуш.)
двара́нскіх (адуш.)
Т. двара́нскім двара́нскай
двара́нскаю		 двара́нскім двара́нскімі
М. двара́нскім двара́нскай двара́нскім двара́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

двара́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. двара́нства
Р. двара́нства
Д. двара́нству
В. двара́нства
Т. двара́нствам
М. двара́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

двара́нчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двара́нчык двара́нчыкі
Р. двара́нчыка двара́нчыкаў
Д. двара́нчыку двара́нчыкам
В. двара́нчыка двара́нчыкаў
Т. двара́нчыкам двара́нчыкамі
М. двара́нчыку двара́нчыках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Дваржы́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дваржы́шча
Р. Дваржы́шча
Д. Дваржы́шчу
В. Дваржы́шча
Т. Дваржы́шчам
М. Дваржы́шчы

дварня́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дварня́к дварнякі́
Р. дварняка́ дварняко́ў
Д. дварняку́ дварняка́м
В. дварняка́ дварняко́ў
Т. дварняко́м дварняка́мі
М. дварняку́ дварняка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

дваро́вая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дваро́вая дваро́выя
Р. дваро́вай дваро́вых
Д. дваро́вай дваро́вым
В. дваро́вую дваро́вых
Т. дваро́вай
дваро́ваю		 дваро́вымі
М. дваро́вай дваро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

дваро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваро́вы дваро́вая дваро́вае дваро́выя
Р. дваро́вага дваро́вай
дваро́вае		 дваро́вага дваро́вых
Д. дваро́ваму дваро́вай дваро́ваму дваро́вым
В. дваро́вы (неадуш.)
дваро́вага (адуш.)		 дваро́вую дваро́вае дваро́выя (неадуш.)
дваро́вых (адуш.)
Т. дваро́вым дваро́вай
дваро́ваю		 дваро́вым дваро́вымі
М. дваро́вым дваро́вай дваро́вым дваро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дваро́вы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дваро́вы дваро́выя
Р. дваро́вага дваро́вых
Д. дваро́ваму дваро́вым
В. дваро́вага дваро́вых
Т. дваро́вым дваро́вымі
М. дваро́вым дваро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дваро́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дваро́к
Р. Дварка́
Д. Дварку́
В. Дваро́к
Т. Дварко́м
М. Дварку́

дварцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дварцо́вы дварцо́вая дварцо́вае дварцо́выя
Р. дварцо́вага дварцо́вай
дварцо́вае		 дварцо́вага дварцо́вых
Д. дварцо́ваму дварцо́вай дварцо́ваму дварцо́вым
В. дварцо́вы (неадуш.) дварцо́вую дварцо́вае дварцо́выя (неадуш.)
Т. дварцо́вым дварцо́вай
дварцо́ваю		 дварцо́вым дварцо́вымі
М. дварцо́вым дварцо́вай дварцо́вым дварцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.