двара́нчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| двара́нчык | двара́нчыкі | |
| двара́нчыка | двара́нчыкаў | |
| двара́нчыку | двара́нчыкам | |
| двара́нчыка | двара́нчыкаў | |
| двара́нчыкам | двара́нчыкамі | |
| двара́нчыку | двара́нчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)