дварня́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дварня́к | дварнякі́ | |
| дварняка́ | дварняко́ў | |
| дварняку́ | дварняка́м | |
| дварняка́ | дварняко́ў | |
| дварняко́м | дварняка́мі | |
| дварняку́ | дварняка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)