дварня́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дварня́к дварнякі́
Р. дварняка́ дварняко́ў
Д. дварняку́ дварняка́м
В. дварняка́ дварняко́ў
Т. дварняко́м дварняка́мі
М. дварняку́ дварняка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)