Verbum

анлайнавы слоўнік

бу́нцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Бу́нцікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

бунчу́жны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бунчу́жны	бунчу́жная	бунчу́жнае	бунчу́жныя
Р.	бунчу́жнага	бунчу́жнай бунчу́жнае	бунчу́жнага	бунчу́жных
Д.	бунчу́жнаму	бунчу́жнай	бунчу́жнаму	бунчу́жным
В.	бунчу́жны (неадуш.) бунчу́жнага (адуш.)	бунчу́жную	бунчу́жнае	бунчу́жныя (неадуш.) бунчу́жных (адуш.)
Т.	бунчу́жным	бунчу́жнай бунчу́жнаю	бунчу́жным	бунчу́жнымі
М.	бунчу́жным	бунчу́жнай	бунчу́жным	бунчу́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

бунчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

бунчуко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бунчуко́вы	бунчуко́вая	бунчуко́вае	бунчуко́выя
Р.	бунчуко́вага	бунчуко́вай бунчуко́вае	бунчуко́вага	бунчуко́вых
Д.	бунчуко́ваму	бунчуко́вай	бунчуко́ваму	бунчуко́вым
В.	бунчуко́вы (неадуш.) бунчуко́вага (адуш.)	бунчуко́вую	бунчуко́вае	бунчуко́выя (неадуш.) бунчуко́вых (адуш.)
Т.	бунчуко́вым	бунчуко́вай бунчуко́ваю	бунчуко́вым	бунчуко́вымі
М.	бунчуко́вым	бунчуко́вай	бунчуко́вым	бунчуко́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Бу́нькаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Бу́нькаўшчына
Р.	Бу́нькаўшчыны
Д.	Бу́нькаўшчыне
В.	Бу́нькаўшчыну
Т.	Бу́нькаўшчынай Бу́нькаўшчынаю
М.	Бу́нькаўшчыне

Буня́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы