бунчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бунчу́к бунчукі́
Р. бунчука́ бунчуко́ў
Д. бунчуку́ бунчука́м
В. бунчу́к бунчукі́
Т. бунчуко́м бунчука́мі
М. бунчуку́ бунчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)