аглуздзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглузджу́ся |
аглуздзі́мся |
2-я ас. |
аглуздзі́шся |
аглуздзіце́ся |
3-я ас. |
аглуздзі́цца |
аглуздзя́цца |
Прошлы час |
м. |
аглуздзі́ўся |
аглуздзі́ліся |
ж. |
аглуздзі́лася |
н. |
аглуздзі́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглуздзі́ся |
аглуздзі́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аглуздзі́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглуздзі́ць
‘збіць каго-небудзь з панталыку’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглузджу́ |
аглуздзі́м |
2-я ас. |
аглуздзі́ш |
аглуздзіце́ |
3-я ас. |
аглуздзі́ць |
аглуздзя́ць |
Прошлы час |
м. |
аглуздзі́ў |
аглуздзі́лі |
ж. |
аглуздзі́ла |
н. |
аглуздзі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглуздзі́ |
аглуздзі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аглуздзі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглума́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглума́чу |
аглума́чым |
2-я ас. |
аглума́чыш |
аглума́чыце |
3-я ас. |
аглума́чыць |
аглума́чаць |
Прошлы час |
м. |
аглума́чыў |
аглума́чылі |
ж. |
аглума́чыла |
н. |
аглума́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглума́ч |
аглума́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аглума́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглуме́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аглуме́нне |
Р. |
аглуме́ння |
Д. |
аглуме́нню |
В. |
аглуме́нне |
Т. |
аглуме́ннем |
М. |
аглуме́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглумле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аглумле́нне |
Р. |
аглумле́ння |
Д. |
аглумле́нню |
В. |
аглумле́нне |
Т. |
аглумле́ннем |
М. |
аглумле́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглу́млены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аглу́млены |
аглу́мленая |
аглу́мленае |
аглу́мленыя |
Р. |
аглу́мленага |
аглу́мленай аглу́мленае |
аглу́мленага |
аглу́мленых |
Д. |
аглу́мленаму |
аглу́мленай |
аглу́мленаму |
аглу́мленым |
В. |
аглу́млены (неадуш.) аглу́мленага (адуш.) |
аглу́мленую |
аглу́мленае |
аглу́мленыя (неадуш.) аглу́мленых (адуш.) |
Т. |
аглу́мленым |
аглу́мленай аглу́мленаю |
аглу́мленым |
аглу́мленымі |
М. |
аглу́мленым |
аглу́мленай |
аглу́мленым |
аглу́мленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглумля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглумля́юся |
аглумля́емся |
2-я ас. |
аглумля́ешся |
аглумля́ецеся |
3-я ас. |
аглумля́ецца |
аглумля́юцца |
Прошлы час |
м. |
аглумля́ўся |
аглумля́ліся |
ж. |
аглумля́лася |
н. |
аглумля́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглумля́йся |
аглумля́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аглумля́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглумля́ць
‘бянтэжыць, збіваць з панталыку каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглумля́ю |
аглумля́ем |
2-я ас. |
аглумля́еш |
аглумля́еце |
3-я ас. |
аглумля́е |
аглумля́юць |
Прошлы час |
м. |
аглумля́ў |
аглумля́лі |
ж. |
аглумля́ла |
н. |
аглумля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглумля́й |
аглумля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аглумля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.