Verbum

анлайнавы слоўнік

руцінё́рскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	руцінё́рскі	руцінё́рская	руцінё́рскае	руцінё́рскія
Р.	руцінё́рскага	руцінё́рскай руцінё́рскае	руцінё́рскага	руцінё́рскіх
Д.	руцінё́рскаму	руцінё́рскай	руцінё́рскаму	руцінё́рскім
В.	руцінё́рскі (неадуш.) руцінё́рскага (адуш.)	руцінё́рскую	руцінё́рскае	руцінё́рскія (неадуш.) руцінё́рскіх (адуш.)
Т.	руцінё́рскім	руцінё́рскай руцінё́рскаю	руцінё́рскім	руцінё́рскімі
М.	руцінё́рскім	руцінё́рскай	руцінё́рскім	руцінё́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

руцінё́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

руціні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

руціні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

руці́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
руці́нна	руці́нней	-

руці́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

руці́нны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	руці́нны	руці́нная	руці́ннае	руці́нныя
Р.	руці́ннага	руці́ннай руці́ннае	руці́ннага	руці́нных
Д.	руці́ннаму	руці́ннай	руці́ннаму	руці́нным
В.	руці́нны (неадуш.) руці́ннага (адуш.)	руці́нную	руці́ннае	руці́нныя (неадуш.) руці́нных (адуш.)
Т.	руці́нным	руці́ннай руці́ннаю	руці́нным	руці́ннымі
М.	руці́нным	руці́ннай	руці́нным	руці́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ру́ціны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ру́ціца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Ру́ць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне