Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжзілоруыэюя’
бвгдеёжзійклмнрстўфхцчшэя

бунто́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бунто́ўны бунто́ўная бунто́ўнае бунто́ўныя
Р. бунто́ўнага бунто́ўнай
бунто́ўнае		 бунто́ўнага бунто́ўных
Д. бунто́ўнаму бунто́ўнай бунто́ўнаму бунто́ўным
В. бунто́ўны (неадуш.)
бунто́ўнага (адуш.)		 бунто́ўную бунто́ўнае бунто́ўныя (неадуш.)
бунто́ўных (адуш.)
Т. бунто́ўным бунто́ўнай
бунто́ўнаю		 бунто́ўным бунто́ўнымі
М. бунто́ўным бунто́ўнай бунто́ўным бунто́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

бу́нцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́нцік бу́нцікі
Р. бу́нціка бу́нцікаў
Д. бу́нціку бу́нцікам
В. бу́нцік бу́нцікі
Т. бу́нцікам бу́нцікамі
М. бу́нціку бу́нціках

Крыніцы: piskunou2012.

Бу́нцікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бу́нцікі
Р. Бу́нцікаў
Д. Бу́нцікам
В. Бу́нцікі
Т. Бу́нцікамі
М. Бу́нціках

бунчу́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бунчу́жны бунчу́жная бунчу́жнае бунчу́жныя
Р. бунчу́жнага бунчу́жнай
бунчу́жнае		 бунчу́жнага бунчу́жных
Д. бунчу́жнаму бунчу́жнай бунчу́жнаму бунчу́жным
В. бунчу́жны (неадуш.)
бунчу́жнага (адуш.)		 бунчу́жную бунчу́жнае бунчу́жныя (неадуш.)
бунчу́жных (адуш.)
Т. бунчу́жным бунчу́жнай
бунчу́жнаю		 бунчу́жным бунчу́жнымі
М. бунчу́жным бунчу́жнай бунчу́жным бунчу́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

бунчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бунчу́к бунчукі́
Р. бунчука́ бунчуко́ў
Д. бунчуку́ бунчука́м
В. бунчу́к бунчукі́
Т. бунчуко́м бунчука́мі
М. бунчуку́ бунчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

бунчуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бунчуко́вы бунчуко́вая бунчуко́вае бунчуко́выя
Р. бунчуко́вага бунчуко́вай
бунчуко́вае		 бунчуко́вага бунчуко́вых
Д. бунчуко́ваму бунчуко́вай бунчуко́ваму бунчуко́вым
В. бунчуко́вы (неадуш.)
бунчуко́вага (адуш.)		 бунчуко́вую бунчуко́вае бунчуко́выя (неадуш.)
бунчуко́вых (адуш.)
Т. бунчуко́вым бунчуко́вай
бунчуко́ваю		 бунчуко́вым бунчуко́вымі
М. бунчуко́вым бунчуко́вай бунчуко́вым бунчуко́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Бу́нькаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бу́нькаўшчына
Р. Бу́нькаўшчыны
Д. Бу́нькаўшчыне
В. Бу́нькаўшчыну
Т. Бу́нькаўшчынай
Бу́нькаўшчынаю
М. Бу́нькаўшчыне

Буня́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Буня́ны
Р. Буня́н
Буня́наў
Д. Буня́нам
В. Буня́ны
Т. Буня́намі
М. Буня́нах

бу́р

‘чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́р бу́ры
Р. бу́ра бу́раў
Д. бу́ру бу́рам
В. бу́ра бу́раў
Т. бу́рам бу́рамі
М. бу́ру бу́рах

Крыніцы: tsbm1984.

бу́р

‘інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́р бу́ры
Р. бу́ра бу́раў
Д. бу́ру бу́рам
В. бу́р бу́ры
Т. бу́рам бу́рамі
М. бу́ры бу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.