Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

верніса́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. верніса́ж верніса́жы
Р. верніса́жу верніса́жаў
Д. верніса́жу верніса́жам
В. верніса́ж верніса́жы
Т. верніса́жам верніса́жамі
М. верніса́жы верніса́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

верніса́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. верніса́жны верніса́жная верніса́жнае верніса́жныя
Р. верніса́жнага верніса́жнай
верніса́жнае
верніса́жнага верніса́жных
Д. верніса́жнаму верніса́жнай верніса́жнаму верніса́жным
В. верніса́жны (неадуш.)
верніса́жнага (адуш.)
верніса́жную верніса́жнае верніса́жныя (неадуш.)
верніса́жных (адуш.)
Т. верніса́жным верніса́жнай
верніса́жнаю
верніса́жным верніса́жнымі
М. верніса́жным верніса́жнай верніса́жным верніса́жных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

ве́рніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ве́рніца ве́рніцы
Р. ве́рніцы ве́рніц
Д. ве́рніцы ве́рніцам
В. ве́рніцу ве́рніц
Т. ве́рніцай
ве́рніцаю
ве́рніцамі
М. ве́рніцы ве́рніцах

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

ве́рніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рніцкі ве́рніцкая ве́рніцкае ве́рніцкія
Р. ве́рніцкага ве́рніцкай
ве́рніцкае
ве́рніцкага ве́рніцкіх
Д. ве́рніцкаму ве́рніцкай ве́рніцкаму ве́рніцкім
В. ве́рніцкі (неадуш.)
ве́рніцкага (адуш.)
ве́рніцкую ве́рніцкае ве́рніцкія (неадуш.)
ве́рніцкіх (адуш.)
Т. ве́рніцкім ве́рніцкай
ве́рніцкаю
ве́рніцкім ве́рніцкімі
М. ве́рніцкім ве́рніцкай ве́рніцкім ве́рніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

ве́рнуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рнуты ве́рнутая ве́рнутае ве́рнутыя
Р. ве́рнутага ве́рнутай
ве́рнутае
ве́рнутага ве́рнутых
Д. ве́рнутаму ве́рнутай ве́рнутаму ве́рнутым
В. ве́рнуты (неадуш.)
ве́рнутага (адуш.)
ве́рнутую ве́рнутае ве́рнутыя (неадуш.)
ве́рнутых (адуш.)
Т. ве́рнутым ве́рнутай
ве́рнутаю
ве́рнутым ве́рнутымі
М. ве́рнутым ве́рнутай ве́рнутым ве́рнутых

Крыніцы: piskunou2012.

ве́рнуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рнуты ве́рнутая ве́рнутае ве́рнутыя
Р. ве́рнутага ве́рнутай
ве́рнутае
ве́рнутага ве́рнутых
Д. ве́рнутаму ве́рнутай ве́рнутаму ве́рнутым
В. ве́рнуты (неадуш.)
ве́рнутага (адуш.)
ве́рнутую ве́рнутае ве́рнутыя (неадуш.)
ве́рнутых (адуш.)
Т. ве́рнутым ве́рнутай
ве́рнутаю
ве́рнутым ве́рнутымі
М. ве́рнутым ве́рнутай ве́рнутым ве́рнутых

Кароткая форма: ве́рнута.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ве́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рны ве́рная ве́рнае ве́рныя
Р. ве́рнага ве́рнай
ве́рнае
ве́рнага ве́рных
Д. ве́рнаму ве́рнай ве́рнаму ве́рным
В. ве́рны (неадуш.)
ве́рнага (адуш.)
ве́рную ве́рнае ве́рныя (неадуш.)
ве́рных (адуш.)
Т. ве́рным ве́рнай
ве́рнаю
ве́рным ве́рнымі
М. ве́рным ве́рнай ве́рным ве́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ве́рны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Ве́рны
Р. Ве́рнага
Д. Ве́рнаму
В. Ве́рны
Т. Ве́рным
М. Ве́рным

вернье́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вернье́р вернье́ры
Р. вернье́ра вернье́раў
Д. вернье́ру вернье́рам
В. вернье́р вернье́ры
Т. вернье́рам вернье́рамі
М. вернье́ры вернье́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вернье́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вернье́рны вернье́рная вернье́рнае вернье́рныя
Р. вернье́рнага вернье́рнай
вернье́рнае
вернье́рнага вернье́рных
Д. вернье́рнаму вернье́рнай вернье́рнаму вернье́рным
В. вернье́рны (неадуш.)
вернье́рнага (адуш.)
вернье́рную вернье́рнае вернье́рныя (неадуш.)
вернье́рных (адуш.)
Т. вернье́рным вернье́рнай
вернье́рнаю
вернье́рным вернье́рнымі
М. вернье́рным вернье́рнай вернье́рным вернье́рных

Крыніцы: piskunou2012.