ве́рніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ве́рніца | ве́рніцы | |
| ве́рніцы | ве́рніц | |
| ве́рніцы | ве́рніцам | |
| ве́рніцу | ве́рніц | |
| ве́рніцай ве́рніцаю |
ве́рніцамі | |
| ве́рніцы | ве́рніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)