ру́хальнік
‘прыстасаванне для рухання чаго-небудзь’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ру́хальнік |
ру́хальнікі |
Р. |
ру́хальніка |
ру́хальнікаў |
Д. |
ру́хальніку |
ру́хальнікам |
В. |
ру́хальнік |
ру́хальнікі |
Т. |
ру́хальнікам |
ру́хальнікамі |
М. |
ру́хальніку |
ру́хальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ру́хальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ру́хальны |
ру́хальная |
ру́хальнае |
ру́хальныя |
Р. |
ру́хальнага |
ру́хальнай ру́хальнае |
ру́хальнага |
ру́хальных |
Д. |
ру́хальнаму |
ру́хальнай |
ру́хальнаму |
ру́хальным |
В. |
ру́хальны (неадуш.) ру́хальнага (адуш.) |
ру́хальную |
ру́хальнае |
ру́хальныя (неадуш.) ру́хальных (адуш.) |
Т. |
ру́хальным |
ру́хальнай ру́хальнаю |
ру́хальным |
ру́хальнымі |
М. |
ру́хальным |
ру́хальнай |
ру́хальным |
ру́хальных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ру́ханне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ру́ханне |
Р. |
ру́хання |
Д. |
ру́ханню |
В. |
ру́ханне |
Т. |
ру́ханнем |
М. |
ру́ханні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
рухану́ць
‘крануць, варухнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
рухану́ |
руханё́м |
2-я ас. |
рухане́ш |
руханяце́ |
3-я ас. |
рухане́ |
рухану́ць |
Прошлы час |
м. |
рухану́ў |
рухану́лі |
ж. |
рухану́ла |
н. |
рухану́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
рухані́ |
рухані́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
рухану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ру́ханы
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ру́ханы |
ру́ханая |
ру́ханае |
ру́ханыя |
Р. |
ру́ханага |
ру́ханай ру́ханае |
ру́ханага |
ру́ханых |
Д. |
ру́ханаму |
ру́ханай |
ру́ханаму |
ру́ханым |
В. |
ру́ханы (неадуш.) ру́ханага (адуш.) |
ру́ханую |
ру́ханае |
ру́ханыя (неадуш.) ру́ханых (адуш.) |
Т. |
ру́ханым |
ру́ханай ру́ханаю |
ру́ханым |
ру́ханымі |
М. |
ру́ханым |
ру́ханай |
ру́ханым |
ру́ханых |
Крыніцы:
piskunou2012.
ру́хацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ру́хаюся |
ру́хаемся |
2-я ас. |
ру́хаешся |
ру́хаецеся |
3-я ас. |
ру́хаецца |
ру́хаюцца |
Прошлы час |
м. |
ру́хаўся |
ру́халіся |
ж. |
ру́халася |
н. |
ру́халася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ру́хайся |
ру́хайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ру́хаючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ру́хаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ру́хаю |
ру́хаем |
2-я ас. |
ру́хаеш |
ру́хаеце |
3-я ас. |
ру́хае |
ру́хаюць |
Прошлы час |
м. |
ру́хаў |
ру́халі |
ж. |
ру́хала |
н. |
ру́хала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ру́хай |
ру́хайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ру́хаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
руха́ч
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
руха́ч |
рухачы́ |
Р. |
рухача́ |
рухачо́ў |
Д. |
рухачу́ |
рухача́м |
В. |
руха́ч |
рухачы́ |
Т. |
рухачо́м |
рухача́мі |
М. |
рухачы́ |
рухача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ру́хаючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ру́хаючы |
ру́хаючая |
ру́хаючае |
ру́хаючыя |
Р. |
ру́хаючага |
ру́хаючай ру́хаючае |
ру́хаючага |
ру́хаючых |
Д. |
ру́хаючаму |
ру́хаючай |
ру́хаючаму |
ру́хаючым |
В. |
ру́хаючы ру́хаючага |
ру́хаючую |
ру́хаючае |
ру́хаючыя |
Т. |
ру́хаючым |
ру́хаючай ру́хаючаю |
ру́хаючым |
ру́хаючымі |
М. |
ру́хаючым |
ру́хаючай |
ру́хаючым |
ру́хаючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.