нарука́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нарука́ўнік |
нарука́ўнікі |
| Р. |
нарука́ўніка |
нарука́ўнікаў |
| Д. |
нарука́ўніку |
нарука́ўнікам |
| В. |
нарука́ўнік |
нарука́ўнікі |
| Т. |
нарука́ўнікам |
нарука́ўнікамі |
| М. |
нарука́ўніку |
нарука́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарука́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нарука́ўніца |
нарука́ўніцы |
| Р. |
нарука́ўніцы |
нарука́ўніц |
| Д. |
нарука́ўніцы |
нарука́ўніцам |
| В. |
нарука́ўніцу |
нарука́ўніцы |
| Т. |
нарука́ўніцай нарука́ўніцаю |
нарука́ўніцамі |
| М. |
нарука́ўніцы |
нарука́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
нарука́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нарука́ўны |
нарука́ўная |
нарука́ўнае |
нарука́ўныя |
| Р. |
нарука́ўнага |
нарука́ўнай нарука́ўнае |
нарука́ўнага |
нарука́ўных |
| Д. |
нарука́ўнаму |
нарука́ўнай |
нарука́ўнаму |
нарука́ўным |
| В. |
нарука́ўны (неадуш.) нарука́ўнага (адуш.) |
нарука́ўную |
нарука́ўнае |
нарука́ўныя (неадуш.) нарука́ўных (адуш.) |
| Т. |
нарука́ўным |
нарука́ўнай нарука́ўнаю |
нарука́ўным |
нарука́ўнымі |
| М. |
нарука́ўным |
нарука́ўнай |
нарука́ўным |
нарука́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
на́руку
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| на́руку |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
нару́мзацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нару́мзаюся |
нару́мзаемся |
| 2-я ас. |
нару́мзаешся |
нару́мзаецеся |
| 3-я ас. |
нару́мзаецца |
нару́мзаюцца |
| Прошлы час |
| м. |
нару́мзаўся |
нару́мзаліся |
| ж. |
нару́мзалася |
| н. |
нару́мзалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нару́мзайся |
нару́мзайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нару́мзаўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
нарумя́нены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нарумя́нены |
нарумя́неная |
нарумя́ненае |
нарумя́неныя |
| Р. |
нарумя́ненага |
нарумя́ненай нарумя́ненае |
нарумя́ненага |
нарумя́неных |
| Д. |
нарумя́ненаму |
нарумя́ненай |
нарумя́ненаму |
нарумя́неным |
| В. |
нарумя́нены (неадуш.) нарумя́ненага (адуш.) |
нарумя́неную |
нарумя́ненае |
нарумя́неныя (неадуш.) нарумя́неных (адуш.) |
| Т. |
нарумя́неным |
нарумя́ненай нарумя́ненаю |
нарумя́неным |
нарумя́ненымі |
| М. |
нарумя́неным |
нарумя́ненай |
нарумя́неным |
нарумя́неных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
нарумя́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нарумя́нены |
нарумя́неная |
нарумя́ненае |
нарумя́неныя |
| Р. |
нарумя́ненага |
нарумя́ненай нарумя́ненае |
нарумя́ненага |
нарумя́неных |
| Д. |
нарумя́ненаму |
нарумя́ненай |
нарумя́ненаму |
нарумя́неным |
| В. |
нарумя́нены (неадуш.) нарумя́ненага (адуш.) |
нарумя́неную |
нарумя́ненае |
нарумя́неныя (неадуш.) нарумя́неных (адуш.) |
| Т. |
нарумя́неным |
нарумя́ненай нарумя́ненаю |
нарумя́неным |
нарумя́ненымі |
| М. |
нарумя́неным |
нарумя́ненай |
нарумя́неным |
нарумя́неных |
Кароткая форма: нарумя́нена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
нарумя́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нарумя́нюся |
нарумя́німся |
| 2-я ас. |
нарумя́нішся |
нарумя́ніцеся |
| 3-я ас. |
нарумя́ніцца |
нарумя́няцца |
| Прошлы час |
| м. |
нарумя́ніўся |
нарумя́ніліся |
| ж. |
нарумя́нілася |
| н. |
нарумя́нілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нарумя́нься |
нарумя́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нарумя́ніўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарумя́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нарумя́ню |
нарумя́нім |
| 2-я ас. |
нарумя́ніш |
нарумя́ніце |
| 3-я ас. |
нарумя́ніць |
нарумя́няць |
| Прошлы час |
| м. |
нарумя́ніў |
нарумя́нілі |
| ж. |
нарумя́ніла |
| н. |
нарумя́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нарумя́нь |
нарумя́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нарумя́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарумя́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нарумя́ньванне |
| Р. |
нарумя́ньвання |
| Д. |
нарумя́ньванню |
| В. |
нарумя́ньванне |
| Т. |
нарумя́ньваннем |
| М. |
нарумя́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.