накава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накава́ны |
накава́ная |
накава́нае |
накава́ныя |
Р. |
накава́нага |
накава́най накава́нае |
накава́нага |
накава́ных |
Д. |
накава́наму |
накава́най |
накава́наму |
накава́ным |
В. |
накава́ны (неадуш.) накава́нага (адуш.) |
накава́ную |
накава́нае |
накава́ныя (неадуш.) накава́ных (адуш.) |
Т. |
накава́ным |
накава́най накава́наю |
накава́ным |
накава́нымі |
М. |
накава́ным |
накава́най |
накава́ным |
накава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накава́ны |
накава́ная |
накава́нае |
накава́ныя |
Р. |
накава́нага |
накава́най накава́нае |
накава́нага |
накава́ных |
Д. |
накава́наму |
накава́най |
накава́наму |
накава́ным |
В. |
накава́ны (неадуш.) накава́нага (адуш.) |
накава́ную |
накава́нае |
накава́ныя (неадуш.) накава́ных (адуш.) |
Т. |
накава́ным |
накава́най накава́наю |
накава́ным |
накава́нымі |
М. |
накава́ным |
накава́най |
накава́ным |
накава́ных |
Кароткая форма: накава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накава́цца
дзеяслоў, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
накуе́цца |
накую́цца |
Прошлы час |
м. |
накава́ўся |
накава́ліся |
ж. |
накава́лася |
н. |
накава́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
накава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накую́ |
накуё́м |
2-я ас. |
накуе́ш |
накуяце́ |
3-я ас. |
накуе́ |
накую́ць |
Прошлы час |
м. |
накава́ў |
накава́лі |
ж. |
накава́ла |
н. |
накава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
наку́й |
наку́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накадзі́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накаджу́ |
накадзі́м |
2-я ас. |
накадзі́ш |
накадзіце́ |
3-я ас. |
накадзі́ць |
накадзя́ць |
Прошлы час |
м. |
накадзі́ў |
накадзі́лі |
ж. |
накадзі́ла |
н. |
накадзі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
накадзі́ |
накадзі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накадзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нака́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нака́з |
нака́зы |
Р. |
нака́зу |
нака́заў |
Д. |
нака́зу |
нака́зам |
В. |
нака́з |
нака́зы |
Т. |
нака́зам |
нака́замі |
М. |
нака́зе |
нака́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наказа́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
наказа́ны нака́заны |
наказа́ная нака́заная |
наказа́нае нака́занае |
наказа́ныя нака́заныя |
Р. |
наказа́нага нака́занага |
наказа́най наказа́нае нака́занай нака́занае |
наказа́нага нака́занага |
наказа́ных нака́заных |
Д. |
наказа́наму нака́занаму |
наказа́най нака́занай |
наказа́наму нака́занаму |
наказа́ным нака́заным |
В. |
наказа́ны наказа́нага нака́заны нака́занага |
наказа́ную нака́заную |
наказа́нае нака́занае |
наказа́ныя наказа́ных нака́заныя нака́заных |
Т. |
наказа́ным нака́заным |
наказа́най наказа́наю нака́занай нака́занаю |
наказа́ным нака́заным |
наказа́нымі нака́занымі |
М. |
наказа́ным нака́заным |
наказа́най нака́занай |
наказа́ным нака́заным |
наказа́ных нака́заных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
нака́заны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нака́заны |
нака́заная |
нака́занае |
нака́заныя |
Р. |
нака́занага |
нака́занай нака́занае |
нака́занага |
нака́заных |
Д. |
нака́занаму |
нака́занай |
нака́занаму |
нака́заным |
В. |
нака́заны (неадуш.) нака́занага (адуш.) |
нака́заную |
нака́занае |
нака́заныя (неадуш.) нака́заных (адуш.) |
Т. |
нака́заным |
нака́занай нака́занаю |
нака́заным |
нака́занымі |
М. |
нака́заным |
нака́занай |
нака́заным |
нака́заных |
Крыніцы:
piskunou2012.
наказа́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
наказа́ны нака́заны |
наказа́ная нака́заная |
наказа́нае нака́занае |
наказа́ныя нака́заныя |
Р. |
наказа́нага нака́занага |
наказа́най наказа́нае нака́занай нака́занае |
наказа́нага нака́занага |
наказа́ных нака́заных |
Д. |
наказа́наму нака́занаму |
наказа́най нака́занай |
наказа́наму нака́занаму |
наказа́ным нака́заным |
В. |
наказа́ны наказа́нага нака́заны нака́занага |
наказа́ную нака́заную |
наказа́нае нака́занае |
наказа́ныя наказа́ных нака́заныя нака́заных |
Т. |
наказа́ным нака́заным |
наказа́най наказа́наю нака́занай нака́занаю |
наказа́ным нака́заным |
наказа́нымі нака́занымі |
М. |
наказа́ным нака́заным |
наказа́най нака́занай |
наказа́ным нака́заным |
наказа́ных нака́заных |
Кароткая форма: наказа́на
нака́зана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.