наўбіва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
наўбіва́ю |
наўбіва́ем |
2-я ас. |
наўбіва́еш |
наўбіва́еце |
3-я ас. |
наўбіва́е |
наўбіва́юць |
Прошлы час |
м. |
наўбіва́ў |
наўбіва́лі |
ж. |
наўбіва́ла |
н. |
наўбіва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
наўбіва́й |
наўбіва́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
наўбіва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
наўга́д
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
наўга́д |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наўгало́п
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
наўгало́п |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
На́ўгальнае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
н. |
Н. |
На́ўгальнае |
Р. |
На́ўгальнага |
Д. |
На́ўгальнаму |
В. |
На́ўгальнае |
Т. |
На́ўгальным |
М. |
На́ўгальным |