элімінава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
эліміну́ю |
эліміну́ем |
2-я ас. |
эліміну́еш |
эліміну́еце |
3-я ас. |
эліміну́е |
эліміну́юць |
Прошлы час |
м. |
элімінава́ў |
элімінава́лі |
ж. |
элімінава́ла |
н. |
элімінава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
эліміну́й |
эліміну́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
элімінава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эліміна́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эліміна́цыя |
Р. |
эліміна́цыі |
Д. |
эліміна́цыі |
В. |
эліміна́цыю |
Т. |
эліміна́цыяй эліміна́цыяю |
М. |
эліміна́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
э́лін
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
э́лін |
э́ліны |
Р. |
э́ліна |
э́лінаў |
Д. |
э́ліну |
э́лінам |
В. |
э́ліна |
э́лінаў |
Т. |
э́лінам |
э́лінамі |
М. |
э́ліне |
э́лінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
элінва́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
элінва́р |
элінва́ры |
Р. |
элінва́ру |
элінва́раў |
Д. |
элінва́ру |
элінва́рам |
В. |
элінва́р |
элінва́ры |
Т. |
элінва́рам |
элінва́рамі |
М. |
элінва́ры |
элінва́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
э́лінг
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
э́лінг |
э́лінгі |
Р. |
э́лінга |
э́лінгаў |
Д. |
э́лінгу |
э́лінгам |
В. |
э́лінг |
э́лінгі |
Т. |
э́лінгам |
э́лінгамі |
М. |
э́лінгу |
э́лінгах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
э́лінгавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
э́лінгавы |
э́лінгавая |
э́лінгавае |
э́лінгавыя |
Р. |
э́лінгавага |
э́лінгавай э́лінгавае |
э́лінгавага |
э́лінгавых |
Д. |
э́лінгаваму |
э́лінгавай |
э́лінгаваму |
э́лінгавым |
В. |
э́лінгавы (неадуш.) э́лінгавага (адуш.) |
э́лінгавую |
э́лінгавае |
э́лінгавыя (неадуш.) э́лінгавых (адуш.) |
Т. |
э́лінгавым |
э́лінгавай э́лінгаваю |
э́лінгавым |
э́лінгавымі |
М. |
э́лінгавым |
э́лінгавай |
э́лінгавым |
э́лінгавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
эліні́зм
‘слова, запазычанае са старагрэчаскай мовы’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эліні́зм |
эліні́змы |
Р. |
эліні́зма |
эліні́змаў |
Д. |
эліні́зму |
эліні́змам |
В. |
эліні́зм |
эліні́змы |
Т. |
эліні́змам |
эліні́змамі |
М. |
эліні́зме |
эліні́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
эліні́зм
‘эпоха росквіту грэка-ўсходняй культуры’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эліні́зм |
Р. |
эліні́зму |
Д. |
эліні́зму |
В. |
эліні́зм |
Т. |
эліні́змам |
М. |
эліні́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
эліні́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эліні́ст |
эліні́сты |
Р. |
эліні́ста |
эліні́стаў |
Д. |
эліні́сту |
эліні́стам |
В. |
эліні́ста |
эліні́стаў |
Т. |
эліні́стам |
эліні́стамі |
М. |
эліні́сце |
эліні́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эліні́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эліні́стка |
эліні́сткі |
Р. |
эліні́сткі |
эліні́стак |
Д. |
эліні́стцы |
эліні́сткам |
В. |
эліні́стку |
эліні́стак |
Т. |
эліні́сткай эліні́сткаю |
эліні́сткамі |
М. |
эліні́стцы |
эліні́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.