Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ
бвгдеёзійклмнпрстуўхцчшя-

Чарніло́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Чарніло́ва
Р. Чарніло́ва
Д. Чарніло́ву
В. Чарніло́ва
Т. Чарніло́вам
М. Чарніло́ве

чарні́льна-чо́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарні́льна-чо́рны чарні́льна-чо́рная чарні́льна-чо́рнае чарні́льна-чо́рныя
Р. чарні́льна-чо́рнага чарні́льна-чо́рнай
чарні́льна-чо́рнае		 чарні́льна-чо́рнага чарні́льна-чо́рных
Д. чарні́льна-чо́рнаму чарні́льна-чо́рнай чарні́льна-чо́рнаму чарні́льна-чо́рным
В. чарні́льна-чо́рны (неадуш.)
чарні́льна-чо́рнага (адуш.)		 чарні́льна-чо́рную чарні́льна-чо́рнае чарні́льна-чо́рныя (неадуш.)
чарні́льна-чо́рных (адуш.)
Т. чарні́льна-чо́рным чарні́льна-чо́рнай
чарні́льна-чо́рнаю		 чарні́льна-чо́рным чарні́льна-чо́рнымі
М. чарні́льна-чо́рным чарні́льна-чо́рнай чарні́льна-чо́рным чарні́льна-чо́рных

Крыніцы: piskunou2012.

чарні́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарні́льны чарні́льная чарні́льнае чарні́льныя
Р. чарні́льнага чарні́льнай
чарні́льнае		 чарні́льнага чарні́льных
Д. чарні́льнаму чарні́льнай чарні́льнаму чарні́льным
В. чарні́льны (неадуш.)
чарні́льнага (адуш.)		 чарні́льную чарні́льнае чарні́льныя (неадуш.)
чарні́льных (адуш.)
Т. чарні́льным чарні́льнай
чарні́льнаю		 чарні́льным чарні́льнымі
М. чарні́льным чарні́льнай чарні́льным чарні́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чарні́ца

‘манашка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарні́ца чарні́цы
Р. чарні́цы чарні́ц
Д. чарні́цы чарні́цам
В. чарні́цу чарні́ц
Т. чарні́цай
чарні́цаю		 чарні́цамі
М. чарні́цы чарні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чарні́ца

‘адна ягада чарніц’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарні́ца чарні́цы
Р. чарні́цы чарні́ц
Д. чарні́цы чарні́цам
В. чарні́цу чарні́цы
Т. чарні́цай
чарні́цаю		 чарні́цамі
М. чарні́цы чарні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Чарні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Чарні́ца
Р. Чарні́цы
Д. Чарні́цы
В. Чарні́цу
Т. Чарні́цай
Чарні́цаю
М. Чарні́цы

Чарні́цкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Чарні́цкі
Р. Чарні́цкага
Д. Чарні́цкаму
В. Чарні́цкі
Т. Чарні́цкім
М. Чарні́цкім

чарні́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чарню́ся чэ́рнімся
2-я ас. чэ́рнішся чэ́рніцеся
3-я ас. чэ́рніцца чэ́рняцца
Прошлы час
м. чарні́ўся чарні́ліся
ж. чарні́лася
н. чарні́лася
Загадны лад
2-я ас. чарні́ся чарні́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час чэ́рнячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чарні́цы

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. чарні́цы
Р. чарні́ц
Д. чарні́цам
В. чарні́цы
Т. чарні́цамі
М. чарні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Чарні́цы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чарні́цы
Р. Чарні́цаў
Чарні́ц
Д. Чарні́цам
В. Чарні́цы
Т. Чарні́цамі
М. Чарні́цах