Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

паўнаме́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнаме́рны паўнаме́рная паўнаме́рнае паўнаме́рныя
Р. паўнаме́рнага паўнаме́рнай
паўнаме́рнае
паўнаме́рнага паўнаме́рных
Д. паўнаме́рнаму паўнаме́рнай паўнаме́рнаму паўнаме́рным
В. паўнаме́рны (неадуш.)
паўнаме́рнага (адуш.)
паўнаме́рную паўнаме́рнае паўнаме́рныя (неадуш.)
паўнаме́рных (адуш.)
Т. паўнаме́рным паўнаме́рнай
паўнаме́рнаю
паўнаме́рным паўнаме́рнымі
М. паўнаме́рным паўнаме́рнай паўнаме́рным паўнаме́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

паўнамё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паўнамё́к паўнамё́кі
Р. паўнамё́ку паўнамё́каў
Д. паўнамё́ку паўнамё́кам
В. паўнамё́к паўнамё́кі
Т. паўнамё́кам паўнамё́камі
М. паўнамё́ку паўнамё́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

паўнамо́цнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паўнамо́цнік паўнамо́цнікі
Р. паўнамо́цніка паўнамо́цнікаў
Д. паўнамо́цніку паўнамо́цнікам
В. паўнамо́цніка паўнамо́цнікаў
Т. паўнамо́цнікам паўнамо́цнікамі
М. паўнамо́цніку паўнамо́цніках

Крыніцы: piskunou2012.

паўнамо́цны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнамо́цны паўнамо́цная паўнамо́цнае паўнамо́цныя
Р. паўнамо́цнага паўнамо́цнай
паўнамо́цнае
паўнамо́цнага паўнамо́цных
Д. паўнамо́цнаму паўнамо́цнай паўнамо́цнаму паўнамо́цным
В. паўнамо́цны (неадуш.)
паўнамо́цнага (адуш.)
паўнамо́цную паўнамо́цнае паўнамо́цныя (неадуш.)
паўнамо́цных (адуш.)
Т. паўнамо́цным паўнамо́цнай
паўнамо́цнаю
паўнамо́цным паўнамо́цнымі
М. паўнамо́цным паўнамо́цнай паўнамо́цным паўнамо́цных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паўнамо́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паўнамо́цтва паўнамо́цтвы
Р. паўнамо́цтва паўнамо́цтваў
Д. паўнамо́цтву паўнамо́цтвам
В. паўнамо́цтва паўнамо́цтвы
Т. паўнамо́цтвам паўнамо́цтвамі
М. паўнамо́цтве паўнамо́цтвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паўнапра́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паўнапра́ўе
Р. паўнапра́ўя
Д. паўнапра́ўю
В. паўнапра́ўе
Т. паўнапра́ўем
М. паўнапра́ўі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паўнапра́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
паўнапра́ўна паўнапра́ўней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

паўнапра́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. паўнапра́ўнасць
Р. паўнапра́ўнасці
Д. паўнапра́ўнасці
В. паўнапра́ўнасць
Т. паўнапра́ўнасцю
М. паўнапра́ўнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паўнапра́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнапра́ўны паўнапра́ўная паўнапра́ўнае паўнапра́ўныя
Р. паўнапра́ўнага паўнапра́ўнай
паўнапра́ўнае
паўнапра́ўнага паўнапра́ўных
Д. паўнапра́ўнаму паўнапра́ўнай паўнапра́ўнаму паўнапра́ўным
В. паўнапра́ўны (неадуш.)
паўнапра́ўнага (адуш.)
паўнапра́ўную паўнапра́ўнае паўнапра́ўныя (неадуш.)
паўнапра́ўных (адуш.)
Т. паўнапра́ўным паўнапра́ўнай
паўнапра́ўнаю
паўнапра́ўным паўнапра́ўнымі
М. паўнапра́ўным паўнапра́ўнай паўнапра́ўным паўнапра́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паўнапро́фільны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнапро́фільны паўнапро́фільная паўнапро́фільнае паўнапро́фільныя
Р. паўнапро́фільнага паўнапро́фільнай
паўнапро́фільнае
паўнапро́фільнага паўнапро́фільных
Д. паўнапро́фільнаму паўнапро́фільнай паўнапро́фільнаму паўнапро́фільным
В. паўнапро́фільны (неадуш.)
паўнапро́фільнага (адуш.)
паўнапро́фільную паўнапро́фільнае паўнапро́фільныя (неадуш.)
паўнапро́фільных (адуш.)
Т. паўнапро́фільным паўнапро́фільнай
паўнапро́фільнаю
паўнапро́фільным паўнапро́фільнымі
М. паўнапро́фільным паўнапро́фільнай паўнапро́фільным паўнапро́фільных

Крыніцы: piskunou2012.