паўнаме́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўнаме́рны |
паўнаме́рная |
паўнаме́рнае |
паўнаме́рныя |
Р. |
паўнаме́рнага |
паўнаме́рнай паўнаме́рнае |
паўнаме́рнага |
паўнаме́рных |
Д. |
паўнаме́рнаму |
паўнаме́рнай |
паўнаме́рнаму |
паўнаме́рным |
В. |
паўнаме́рны (неадуш.) паўнаме́рнага (адуш.) |
паўнаме́рную |
паўнаме́рнае |
паўнаме́рныя (неадуш.) паўнаме́рных (адуш.) |
Т. |
паўнаме́рным |
паўнаме́рнай паўнаме́рнаю |
паўнаме́рным |
паўнаме́рнымі |
М. |
паўнаме́рным |
паўнаме́рнай |
паўнаме́рным |
паўнаме́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
паўнамё́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўнамё́к |
паўнамё́кі |
Р. |
паўнамё́ку |
паўнамё́каў |
Д. |
паўнамё́ку |
паўнамё́кам |
В. |
паўнамё́к |
паўнамё́кі |
Т. |
паўнамё́кам |
паўнамё́камі |
М. |
паўнамё́ку |
паўнамё́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
паўнамо́цнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўнамо́цнік |
паўнамо́цнікі |
Р. |
паўнамо́цніка |
паўнамо́цнікаў |
Д. |
паўнамо́цніку |
паўнамо́цнікам |
В. |
паўнамо́цніка |
паўнамо́цнікаў |
Т. |
паўнамо́цнікам |
паўнамо́цнікамі |
М. |
паўнамо́цніку |
паўнамо́цніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
паўнамо́цны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўнамо́цны |
паўнамо́цная |
паўнамо́цнае |
паўнамо́цныя |
Р. |
паўнамо́цнага |
паўнамо́цнай паўнамо́цнае |
паўнамо́цнага |
паўнамо́цных |
Д. |
паўнамо́цнаму |
паўнамо́цнай |
паўнамо́цнаму |
паўнамо́цным |
В. |
паўнамо́цны (неадуш.) паўнамо́цнага (адуш.) |
паўнамо́цную |
паўнамо́цнае |
паўнамо́цныя (неадуш.) паўнамо́цных (адуш.) |
Т. |
паўнамо́цным |
паўнамо́цнай паўнамо́цнаю |
паўнамо́цным |
паўнамо́цнымі |
М. |
паўнамо́цным |
паўнамо́цнай |
паўнамо́цным |
паўнамо́цных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўнамо́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паўнамо́цтва |
паўнамо́цтвы |
Р. |
паўнамо́цтва |
паўнамо́цтваў |
Д. |
паўнамо́цтву |
паўнамо́цтвам |
В. |
паўнамо́цтва |
паўнамо́цтвы |
Т. |
паўнамо́цтвам |
паўнамо́цтвамі |
М. |
паўнамо́цтве |
паўнамо́цтвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўнапра́ўе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
паўнапра́ўе |
Р. |
паўнапра́ўя |
Д. |
паўнапра́ўю |
В. |
паўнапра́ўе |
Т. |
паўнапра́ўем |
М. |
паўнапра́ўі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўнапра́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
паўнапра́ўна |
паўнапра́ўней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паўнапра́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
паўнапра́ўнасць |
Р. |
паўнапра́ўнасці |
Д. |
паўнапра́ўнасці |
В. |
паўнапра́ўнасць |
Т. |
паўнапра́ўнасцю |
М. |
паўнапра́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паўнапра́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паўнапра́ўны |
паўнапра́ўная |
паўнапра́ўнае |
паўнапра́ўныя |
Р. |
паўнапра́ўнага |
паўнапра́ўнай паўнапра́ўнае |
паўнапра́ўнага |
паўнапра́ўных |
Д. |
паўнапра́ўнаму |
паўнапра́ўнай |
паўнапра́ўнаму |
паўнапра́ўным |
В. |
паўнапра́ўны (неадуш.) паўнапра́ўнага (адуш.) |
паўнапра́ўную |
паўнапра́ўнае |
паўнапра́ўныя (неадуш.) паўнапра́ўных (адуш.) |
Т. |
паўнапра́ўным |
паўнапра́ўнай паўнапра́ўнаю |
паўнапра́ўным |
паўнапра́ўнымі |
М. |
паўнапра́ўным |
паўнапра́ўнай |
паўнапра́ўным |
паўнапра́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.