юро́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
юро́д |
юро́ды |
Р. |
юро́да |
юро́даў |
Д. |
юро́ду |
юро́дам |
В. |
юро́да |
юро́даў |
Т. |
юро́дам |
юро́дамі |
М. |
юро́дзе |
юро́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
юро́дзіва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
юро́дзіва |
юро́дзівей |
- |
юро́дзівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
юро́дзівасць |
Р. |
юро́дзівасці |
Д. |
юро́дзівасці |
В. |
юро́дзівасць |
Т. |
юро́дзівасцю |
М. |
юро́дзівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
юро́дзівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
юро́дзівы |
юро́дзівая |
юро́дзівае |
юро́дзівыя |
Р. |
юро́дзівага |
юро́дзівай юро́дзівае |
юро́дзівага |
юро́дзівых |
Д. |
юро́дзіваму |
юро́дзівай |
юро́дзіваму |
юро́дзівым |
В. |
юро́дзівы (неадуш.) юро́дзівага (адуш.) |
юро́дзівую |
юро́дзівае |
юро́дзівыя (неадуш.) юро́дзівых (адуш.) |
Т. |
юро́дзівым |
юро́дзівай юро́дзіваю |
юро́дзівым |
юро́дзівымі |
М. |
юро́дзівым |
юро́дзівай |
юро́дзівым |
юро́дзівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
юро́дзівы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
- |
Н. |
юро́дзівы |
юро́дзівыя |
Р. |
юро́дзівага |
юро́дзівых |
Д. |
юро́дзіваму |
юро́дзівым |
В. |
юро́дзівага |
юро́дзівых |
Т. |
юро́дзівым |
юро́дзівымі |
М. |
юро́дзівым |
юро́дзівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
юро́дства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
юро́дства |
Р. |
юро́дства |
Д. |
юро́дству |
В. |
юро́дства |
Т. |
юро́дствам |
М. |
юро́дстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
юро́дстваваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
юро́дствую |
юро́дствуем |
2-я ас. |
юро́дствуеш |
юро́дствуеце |
3-я ас. |
юро́дствуе |
юро́дствуюць |
Прошлы час |
м. |
юро́дстваваў |
юро́дствавалі |
ж. |
юро́дствавала |
н. |
юро́дствавала |
Загадны лад |
2-я ас. |
юро́дствуй |
юро́дствуйце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
юро́дствуючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.