юро́дзівы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
юро́дзівы | юро́дзівыя | |
юро́дзівага | юро́дзівых | |
юро́дзіваму | юро́дзівым | |
юро́дзівага | юро́дзівых | |
юро́дзівым | юро́дзівымі | |
юро́дзівым | юро́дзівых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)