узаемадачынё́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
узаемадачынё́насць |
узаемадачынё́насці |
Р. |
узаемадачынё́насці |
узаемадачынё́насцяў узаемадачынё́насцей |
Д. |
узаемадачынё́насці |
узаемадачынё́насцям |
В. |
узаемадачынё́насць |
узаемадачынё́насці |
Т. |
узаемадачынё́насцю |
узаемадачынё́насцямі |
М. |
узаемадачынё́насці |
узаемадачынё́насцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
узаемадачыня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узаемадачыня́юся |
узаемадачыня́емся |
2-я ас. |
узаемадачыня́ешся |
узаемадачыня́ецеся |
3-я ас. |
узаемадачыня́ецца |
узаемадачыня́юцца |
Прошлы час |
м. |
узаемадачыня́ўся |
узаемадачыня́ліся |
ж. |
узаемадачыня́лася |
н. |
узаемадачыня́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
узаемадачыня́йся |
узаемадачыня́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
узаемадачыня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
узаемадзе́йнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узаемадзе́йнічаю |
узаемадзе́йнічаем |
2-я ас. |
узаемадзе́йнічаеш |
узаемадзе́йнічаеце |
3-я ас. |
узаемадзе́йнічае |
узаемадзе́йнічаюць |
Прошлы час |
м. |
узаемадзе́йнічаў |
узаемадзе́йнічалі |
ж. |
узаемадзе́йнічала |
н. |
узаемадзе́йнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
узаемадзе́йнічай |
узаемадзе́йнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
узаемадзе́йнічаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узаемадзе́янне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
узаемадзе́янне |
узаемадзе́янні |
Р. |
узаемадзе́яння |
узаемадзе́янняў |
Д. |
узаемадзе́янню |
узаемадзе́янням |
В. |
узаемадзе́янне |
узаемадзе́янні |
Т. |
узаемадзе́яннем |
узаемадзе́яннямі |
М. |
узаемадзе́янні |
узаемадзе́яннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
узаемазале́жна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
узаемазале́жна |
узаемазале́жней |
- |
узаемазале́жнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
узаемазале́жнасць |
Р. |
узаемазале́жнасці |
Д. |
узаемазале́жнасці |
В. |
узаемазале́жнасць |
Т. |
узаемазале́жнасцю |
М. |
узаемазале́жнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
узаемазале́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
узаемазале́жны |
узаемазале́жная |
узаемазале́жнае |
узаемазале́жныя |
Р. |
узаемазале́жнага |
узаемазале́жнай узаемазале́жнае |
узаемазале́жнага |
узаемазале́жных |
Д. |
узаемазале́жнаму |
узаемазале́жнай |
узаемазале́жнаму |
узаемазале́жным |
В. |
узаемазале́жны (неадуш.) узаемазале́жнага (адуш.) |
узаемазале́жную |
узаемазале́жнае |
узаемазале́жныя (неадуш.) узаемазале́жных (адуш.) |
Т. |
узаемазале́жным |
узаемазале́жнай узаемазале́жнаю |
узаемазале́жным |
узаемазале́жнымі |
М. |
узаемазале́жным |
узаемазале́жнай |
узаемазале́жным |
узаемазале́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
узаемазаме́нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
узаемазаме́нна |
- |
- |
узаемазаме́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
узаемазаме́ннасць |
Р. |
узаемазаме́ннасці |
Д. |
узаемазаме́ннасці |
В. |
узаемазаме́ннасць |
Т. |
узаемазаме́ннасцю |
М. |
узаемазаме́ннасці |
Крыніцы:
piskunou2012.