аптэрыго́та
‘насякомае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аптэрыго́та |
аптэрыго́ты |
Р. |
аптэрыго́ты |
аптэрыго́т |
Д. |
аптэрыго́це |
аптэрыго́там |
В. |
аптэрыго́ту |
аптэрыго́т |
Т. |
аптэрыго́тай аптэрыго́таю |
аптэрыго́тамі |
М. |
аптэрыго́це |
аптэрыго́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аптэ́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аптэ́чка |
аптэ́чкі |
Р. |
аптэ́чкі |
аптэ́чак |
Д. |
аптэ́чцы |
аптэ́чкам |
В. |
аптэ́чку |
аптэ́чкі |
Т. |
аптэ́чкай аптэ́чкаю |
аптэ́чкамі |
М. |
аптэ́чцы |
аптэ́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аптэ́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аптэ́чнік |
аптэ́чнікі |
Р. |
аптэ́чніка |
аптэ́чнікаў |
Д. |
аптэ́чніку |
аптэ́чнікам |
В. |
аптэ́чніка |
аптэ́чнікаў |
Т. |
аптэ́чнікам |
аптэ́чнікамі |
М. |
аптэ́чніку |
аптэ́чніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
аптэ́чніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аптэ́чніца |
аптэ́чніцы |
Р. |
аптэ́чніцы |
аптэ́чніц |
Д. |
аптэ́чніцы |
аптэ́чніцам |
В. |
аптэ́чніцу |
аптэ́чніц |
Т. |
аптэ́чніцай аптэ́чніцаю |
аптэ́чніцамі |
М. |
аптэ́чніцы |
аптэ́чніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аптэ́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аптэ́чны |
аптэ́чная |
аптэ́чнае |
аптэ́чныя |
Р. |
аптэ́чнага |
аптэ́чнай аптэ́чнае |
аптэ́чнага |
аптэ́чных |
Д. |
аптэ́чнаму |
аптэ́чнай |
аптэ́чнаму |
аптэ́чным |
В. |
аптэ́чны (неадуш.) аптэ́чнага (адуш.) |
аптэ́чную |
аптэ́чнае |
аптэ́чныя (неадуш.) аптэ́чных (адуш.) |
Т. |
аптэ́чным |
аптэ́чнай аптэ́чнаю |
аптэ́чным |
аптэ́чнымі |
М. |
аптэ́чным |
аптэ́чнай |
аптэ́чным |
аптэ́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.