Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

аўтарулявы́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўтарулявы́	аўтарулява́я	аўтаруляво́е	аўтарулявы́я
Р.	аўтаруляво́га	аўтаруляво́й аўтаруляво́е	аўтаруляво́га	аўтарулявы́х
Д.	аўтаруляво́му	аўтаруляво́й	аўтаруляво́му	аўтарулявы́м
В.	аўтарулявы́ (неадуш.) аўтаруляво́га (адуш.)	аўтаруляву́ю	аўтаруляво́е	аўтарулявы́я (неадуш.) аўтарулявы́х (адуш.)
Т.	аўтарулявы́м	аўтаруляво́й аўтаруляво́ю	аўтарулявы́м	аўтарулявы́мі
М.	аўтарулявы́м	аўтаруляво́й	аўтарулявы́м	аўтарулявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

аўтарухаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	аўтарухаві́к	аўтарухавікі́
Р.	аўтарухавіка́	аўтарухавіко́ў
Д.	аўтарухавіку́	аўтарухавіка́м
В.	аўтарухаві́к	аўтарухавікі́
Т.	аўтарухавіко́м	аўтарухавіка́мі
М.	аўтарухавіку́	аўтарухавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

аўтару́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	аўтару́чка	аўтару́чкі
Р.	аўтару́чкі	аўтару́чак
Д.	аўтару́чцы	аўтару́чкам
В.	аўтару́чку	аўтару́чкі
Т.	аўтару́чкай аўтару́чкаю	аўтару́чкамі
М.	аўтару́чцы	аўтару́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўтарызава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўтарызава́ны	аўтарызава́ная	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя
Р.	аўтарызава́нага	аўтарызава́най аўтарызава́нае	аўтарызава́нага	аўтарызава́ных
Д.	аўтарызава́наму	аўтарызава́най	аўтарызава́наму	аўтарызава́ным
В.	аўтарызава́ны (неадуш.) аўтарызава́нага (адуш.)	аўтарызава́ную	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя (неадуш.) аўтарызава́ных (адуш.)
Т.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най аўтарызава́наю	аўтарызава́ным	аўтарызава́нымі
М.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най	аўтарызава́ным	аўтарызава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

аўтарызава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўтарызава́ны	аўтарызава́ная	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя
Р.	аўтарызава́нага	аўтарызава́най аўтарызава́нае	аўтарызава́нага	аўтарызава́ных
Д.	аўтарызава́наму	аўтарызава́най	аўтарызава́наму	аўтарызава́ным
В.	аўтарызава́ны (неадуш.) аўтарызава́нага (адуш.)	аўтарызава́ную	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя (неадуш.) аўтарызава́ных (адуш.)
Т.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най аўтарызава́наю	аўтарызава́ным	аўтарызава́нымі
М.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най	аўтарызава́ным	аўтарызава́ных

Кароткая форма: аўтарызава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

аўтарызава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўтарызава́ны	аўтарызава́ная	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя
Р.	аўтарызава́нага	аўтарызава́най аўтарызава́нае	аўтарызава́нага	аўтарызава́ных
Д.	аўтарызава́наму	аўтарызава́най	аўтарызава́наму	аўтарызава́ным
В.	аўтарызава́ны (неадуш.) аўтарызава́нага (адуш.)	аўтарызава́ную	аўтарызава́нае	аўтарызава́ныя (неадуш.) аўтарызава́ных (адуш.)
Т.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най аўтарызава́наю	аўтарызава́ным	аўтарызава́нымі
М.	аўтарызава́ным	аўтарызава́най	аўтарызава́ным	аўтарызава́ных

Кароткая форма: аўтарызава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

аўтарызава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	-	-
2-я ас.	-	-
3-я ас.	аўтарызу́ецца	аўтарызу́юцца
Прошлы час
м.	аўтарызава́ўся	аўтарызава́ліся
ж.	аўтарызава́лася
н.	аўтарызава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

аўтарызава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	аўтарызу́ю	аўтарызу́ем
2-я ас.	аўтарызу́еш	аўтарызу́еце
3-я ас.	аўтарызу́е	аўтарызу́юць
Прошлы час
м.	аўтарызава́ў	аўтарызава́лі
ж.	аўтарызава́ла
н.	аўтарызава́ла
Загадны лад
2-я ас.	аўтарызу́й	аўтарызу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	аўтарызу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўтарызава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	аўтарызу́ю	аўтарызу́ем
2-я ас.	аўтарызу́еш	аўтарызу́еце
3-я ас.	аўтарызу́е	аўтарызу́юць
Прошлы час
м.	аўтарызава́ў	аўтарызава́лі
ж.	аўтарызава́ла
н.	аўтарызава́ла
Загадны лад
2-я ас.	аўтарызу́й	аўтарызу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	аўтарызава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўтарызацыйны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўтарызацыйны	аўтарызацыйная	аўтарызацыйнае	аўтарызацыйныя
Р.	аўтарызацыйнага	аўтарызацыйнай аўтарызацыйнае	аўтарызацыйнага	аўтарызацыйных
Д.	аўтарызацыйнаму	аўтарызацыйнай	аўтарызацыйнаму	аўтарызацыйным
В.	аўтарызацыйны аўтарызацыйнага	аўтарызацыйную	аўтарызацыйнае	аўтарызацыйныя
Т.	аўтарызацыйным	аўтарызацыйнай аўтарызацыйнаю	аўтарызацыйным	аўтарызацыйнымі
М.	аўтарызацыйным	аўтарызацыйнай	аўтарызацыйным	аўтарызацыйных

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)