аўтарухаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтарухаві́к аўтарухавікі́
Р. аўтарухавіка́ аўтарухавіко́ў
Д. аўтарухавіку́ аўтарухавіка́м
В. аўтарухаві́к аўтарухавікі́
Т. аўтарухавіко́м аўтарухавіка́мі
М. аўтарухавіку́ аўтарухавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)