пако́ўзаць
‘пакоўзацца, паслізгаць, павадзіць па якой-небудзь паверхні чым-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́ўзаю |
пако́ўзаем |
| 2-я ас. |
пако́ўзаеш |
пако́ўзаеце |
| 3-я ас. |
пако́ўзае |
пако́ўзаюць |
| Прошлы час |
| м. |
пако́ўзаў |
пако́ўзалі |
| ж. |
пако́ўзала |
| н. |
пако́ўзала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пако́ўзай |
пако́ўзайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пако́ўзаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́ўзвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́ўзваюся |
пако́ўзваемся |
| 2-я ас. |
пако́ўзваешся |
пако́ўзваецеся |
| 3-я ас. |
пако́ўзваецца |
пако́ўзваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
пако́ўзваўся |
пако́ўзваліся |
| ж. |
пако́ўзвалася |
| н. |
пако́ўзвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
пако́ўзваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
пако́ўка
‘апрацаваны каваннем кавалак металу’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́ўка |
пако́ўкі |
| Р. |
пако́ўкі |
пако́вак |
| Д. |
пако́ўцы |
пако́ўкам |
| В. |
пако́ўку |
пако́ўкі |
| Т. |
пако́ўкай пако́ўкаю |
пако́ўкамі |
| М. |
пако́ўцы |
пако́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
пако́ўка
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пако́ўка |
| Р. |
пако́ўкі |
| Д. |
пако́ўцы |
| В. |
пако́ўку |
| Т. |
пако́ўкай пако́ўкаю |
| М. |
пако́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
пако́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пако́ўнасць |
| Р. |
пако́ўнасці |
| Д. |
пако́ўнасці |
| В. |
пако́ўнасць |
| Т. |
пако́ўнасцю |
| М. |
пако́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пако́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пако́ўны |
пако́ўная |
пако́ўнае |
пако́ўныя |
| Р. |
пако́ўнага |
пако́ўнай пако́ўнае |
пако́ўнага |
пако́ўных |
| Д. |
пако́ўнаму |
пако́ўнай |
пако́ўнаму |
пако́ўным |
| В. |
пако́ўны (неадуш.) пако́ўнага (адуш.) |
пако́ўную |
пако́ўнае |
пако́ўныя (неадуш.) пако́ўных (адуш.) |
| Т. |
пако́ўным |
пако́ўнай пако́ўнаю |
пако́ўным |
пако́ўнымі |
| М. |
пако́ўным |
пако́ўнай |
пако́ўным |
пако́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пако́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́ўшчык |
пако́ўшчыкі |
| Р. |
пако́ўшчыка |
пако́ўшчыкаў |
| Д. |
пако́ўшчыку |
пако́ўшчыкам |
| В. |
пако́ўшчыка |
пако́ўшчыкаў |
| Т. |
пако́ўшчыкам |
пако́ўшчыкамі |
| М. |
пако́ўшчыку |
пако́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
пако́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́ўшчыца |
пако́ўшчыцы |
| Р. |
пако́ўшчыцы |
пако́ўшчыц |
| Д. |
пако́ўшчыцы |
пако́ўшчыцам |
| В. |
пако́ўшчыцу |
пако́ўшчыц |
| Т. |
пако́ўшчыцай пако́ўшчыцаю |
пако́ўшчыцамі |
| М. |
пако́ўшчыцы |
пако́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
пако́хацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́хаюся |
пако́хаемся |
| 2-я ас. |
пако́хаешся |
пако́хаецеся |
| 3-я ас. |
пако́хаецца |
пако́хаюцца |
| Прошлы час |
| м. |
пако́хаўся |
пако́халіся |
| ж. |
пако́халася |
| н. |
пако́халася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пако́хайся |
пако́хайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пако́хаўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
пако́хаць
‘пакахаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́хаю |
пако́хаем |
| 2-я ас. |
пако́хаеш |
пако́хаеце |
| 3-я ас. |
пако́хае |
пако́хаюць |
| Прошлы час |
| м. |
пако́хаў |
пако́халі |
| ж. |
пако́хала |
| н. |
пако́хала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пако́хай |
пако́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пако́хаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.