увіну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увіну́ся |
увінё́мся |
| 2-я ас. |
увіне́шся |
увіняце́ся |
| 3-я ас. |
увіне́цца |
увіну́цца |
| Прошлы час |
| м. |
увіну́ўся |
увіну́ліся |
| ж. |
увіну́лася |
| н. |
увіну́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увіні́ся |
увіні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увіну́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
увіну́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увіну́ |
увінё́м |
| 2-я ас. |
увіне́ш |
увіняце́ |
| 3-я ас. |
увіне́ |
увіну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
увіну́ў |
увіну́лі |
| ж. |
увіну́ла |
| н. |
увіну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
увіні́ |
увіні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
увіну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уві́нчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уві́нчаны |
уві́нчаная |
уві́нчанае |
уві́нчаныя |
| Р. |
уві́нчанага |
уві́нчанай уві́нчанае |
уві́нчанага |
уві́нчаных |
| Д. |
уві́нчанаму |
уві́нчанай |
уві́нчанаму |
уві́нчаным |
| В. |
уві́нчаны (неадуш.) уві́нчанага (адуш.) |
уві́нчаную |
уві́нчанае |
уві́нчаныя (неадуш.) уві́нчаных (адуш.) |
| Т. |
уві́нчаным |
уві́нчанай уві́нчанаю |
уві́нчаным |
уві́нчанымі |
| М. |
уві́нчаным |
уві́нчанай |
уві́нчаным |
уві́нчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
уві́нчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уві́нчванне |
| Р. |
уві́нчвання |
| Д. |
уві́нчванню |
| В. |
уві́нчванне |
| Т. |
уві́нчваннем |
| М. |
уві́нчванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
уві́нчвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
уві́нчваецца |
уві́нчваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
уві́нчваўся |
уві́нчваліся |
| ж. |
уві́нчвалася |
| н. |
уві́нчвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
уві́нчваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
уві́нчваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уві́нчваю |
уві́нчваем |
| 2-я ас. |
уві́нчваеш |
уві́нчваеце |
| 3-я ас. |
уві́нчвае |
уві́нчваюць |
| Прошлы час |
| м. |
уві́нчваў |
уві́нчвалі |
| ж. |
уві́нчвала |
| н. |
уві́нчвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уві́нчвай |
уві́нчвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
уві́нчваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
увіро́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
увіро́тнасць |
| Р. |
увіро́тнасці |
| Д. |
увіро́тнасці |
| В. |
увіро́тнасць |
| Т. |
увіро́тнасцю |
| М. |
увіро́тнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
увіро́ўваць
‘захапляць каго-небудзь, што-небудзь у вір’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
увіро́ўвае |
увіро́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
увіро́ўваў |
увіро́ўвалі |
| ж. |
увіро́ўвала |
| н. |
увіро́ўвала |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
увіро́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уві́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уві́ты |
уві́тая |
уві́тае |
уві́тыя |
| Р. |
уві́тага |
уві́тай уві́тае |
уві́тага |
уві́тых |
| Д. |
уві́таму |
уві́тай |
уві́таму |
уві́тым |
| В. |
уві́ты (неадуш.) уві́тага (адуш.) |
уві́тую |
уві́тае |
уві́тыя (неадуш.) уві́тых (адуш.) |
| Т. |
уві́тым |
уві́тай уві́таю |
уві́тым |
уві́тымі |
| М. |
уві́тым |
уві́тай |
уві́тым |
уві́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.