увіро́ўваць
‘захапляць каго-небудзь, што-небудзь у вір’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| увіро́ўвае | увіро́ўваюць | |
| Прошлы час | ||
| увіро́ўваў | увіро́ўвалі | |
| увіро́ўвала | ||
| увіро́ўвала | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| увіро́ўваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)