настаро́жвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
настаро́жваюся |
настаро́жваемся |
2-я ас. |
настаро́жваешся |
настаро́жваецеся |
3-я ас. |
настаро́жваецца |
настаро́жваюцца |
Прошлы час |
м. |
настаро́жваўся |
настаро́жваліся |
ж. |
настаро́жвалася |
н. |
настаро́жвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
настаро́жвайся |
настаро́жвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
настаро́жваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Наста́сся
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Наста́сся |
Наста́ссі |
Р. |
Наста́ссі |
Наста́ссяў |
Д. |
Наста́ссі |
Наста́ссям |
В. |
Наста́ссю |
Наста́ссяў |
Т. |
Наста́ссяй Наста́ссяю |
Наста́ссямі |
М. |
Наста́ссі |
Наста́ссях |
настаўбу́рчанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
настаўбу́рчанасць |
Р. |
настаўбу́рчанасці |
Д. |
настаўбу́рчанасці |
В. |
настаўбу́рчанасць |
Т. |
настаўбу́рчанасцю |
М. |
настаўбу́рчанасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
настаўбу́рчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
настаўбу́рчаны |
настаўбу́рчаная |
настаўбу́рчанае |
настаўбу́рчаныя |
Р. |
настаўбу́рчанага |
настаўбу́рчанай настаўбу́рчанае |
настаўбу́рчанага |
настаўбу́рчаных |
Д. |
настаўбу́рчанаму |
настаўбу́рчанай |
настаўбу́рчанаму |
настаўбу́рчаным |
В. |
настаўбу́рчаны (неадуш.) настаўбу́рчанага (адуш.) |
настаўбу́рчаную |
настаўбу́рчанае |
настаўбу́рчаныя (неадуш.) настаўбу́рчаных (адуш.) |
Т. |
настаўбу́рчаным |
настаўбу́рчанай настаўбу́рчанаю |
настаўбу́рчаным |
настаўбу́рчанымі |
М. |
настаўбу́рчаным |
настаўбу́рчанай |
настаўбу́рчаным |
настаўбу́рчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
настаўбу́рчваць
‘натапырваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
настаўбу́рчваю |
настаўбу́рчваем |
2-я ас. |
настаўбу́рчваеш |
настаўбу́рчваеце |
3-я ас. |
настаўбу́рчвае |
настаўбу́рчваюць |
Прошлы час |
м. |
настаўбу́рчваў |
настаўбу́рчвалі |
ж. |
настаўбу́рчвала |
н. |
настаўбу́рчвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
настаўбу́рчвай |
настаўбу́рчвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
настаўбу́рчваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
настаўбу́рчыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
настаўбу́рчуся |
настаўбу́рчымся |
2-я ас. |
настаўбу́рчышся |
настаўбу́рчыцеся |
3-я ас. |
настаўбу́рчыцца |
настаўбу́рчацца |
Прошлы час |
м. |
настаўбу́рчыўся |
настаўбу́рчыліся |
ж. |
настаўбу́рчылася |
н. |
настаўбу́рчылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
настаўбу́рчыся |
настаўбу́рчыцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
настаўбу́рчыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
настаўбу́рыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
настаўбу́руся |
настаўбу́рымся |
2-я ас. |
настаўбу́рышся |
настаўбу́рыцеся |
3-я ас. |
настаўбу́рыцца |
настаўбу́рацца |
Прошлы час |
м. |
настаўбу́рыўся |
настаўбу́рыліся |
ж. |
настаўбу́рылася |
н. |
настаўбу́рылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
настаўбу́рся |
настаўбу́рцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
настаўбу́рыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
наста́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
наста́ўка |
наста́ўкі |
Р. |
наста́ўкі |
наста́вак |
Д. |
наста́ўцы |
наста́ўкам |
В. |
наста́ўку |
наста́ўкі |
Т. |
наста́ўкай наста́ўкаю |
наста́ўкамі |
М. |
наста́ўцы |
наста́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
настаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
настаўле́нне |
настаўле́нні |
Р. |
настаўле́ння |
настаўле́нняў |
Д. |
настаўле́нню |
настаўле́нням |
В. |
настаўле́нне |
настаўле́нні |
Т. |
настаўле́ннем |
настаўле́ннямі |
М. |
настаўле́нні |
настаўле́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.