Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
гдклрстхцчш

аўтафурго́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтафурго́н аўтафурго́ны
Р. аўтафурго́на аўтафурго́наў
Д. аўтафурго́ну аўтафурго́нам
В. аўтафурго́н аўтафурго́ны
Т. аўтафурго́нам аўтафурго́намі
М. аўтафурго́не аўтафурго́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

аўтахарактары́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аўтахарактары́стыка
Р. аўтахарактары́стыкі
Д. аўтахарактары́стыцы
В. аўтахарактары́стыку
Т. аўтахарактары́стыкай
аўтахарактары́стыкаю
М. аўтахарактары́стыцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

аўтахары́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аўтахары́я
Р. аўтахары́і
Д. аўтахары́і
В. аўтахары́ю
Т. аўтахары́яй
аўтахары́яю
М. аўтахары́і

Крыніцы: piskunou2012.

аўтаха́ус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аўтаха́ус
Р. аўтаха́уса
Д. аўтаха́усу
В. аўтаха́ус
Т. аўтаха́усам
М. аўтаха́усе

Крыніцы: sbm2012.

аўтахва́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўтахва́левы аўтахва́левая аўтахва́левае аўтахва́левыя
Р. аўтахва́левага аўтахва́левай
аўтахва́левае		 аўтахва́левага аўтахва́левых
Д. аўтахва́леваму аўтахва́левай аўтахва́леваму аўтахва́левым
В. аўтахва́левы (неадуш.)
аўтахва́левага (адуш.)		 аўтахва́левую аўтахва́левае аўтахва́левыя (неадуш.)
аўтахва́левых (адуш.)
Т. аўтахва́левым аўтахва́левай
аўтахва́леваю		 аўтахва́левым аўтахва́левымі
М. аўтахва́левым аўтахва́левай аўтахва́левым аўтахва́левых

Крыніцы: piskunou2012.

аўтахва́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аўтахва́ля аўтахва́лі
Р. аўтахва́лі аўтахва́ль
Д. аўтахва́лі аўтахва́лям
В. аўтахва́лю аўтахва́лі
Т. аўтахва́ляй
аўтахва́ляю		 аўтахва́лямі
М. аўтахва́лі аўтахва́лях

Крыніцы: piskunou2012.

аўтахро́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аўтахро́м
Р. аўтахро́му
Д. аўтахро́му
В. аўтахро́м
Т. аўтахро́мам
М. аўтахро́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

аўтахро́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўтахро́мны аўтахро́мная аўтахро́мнае аўтахро́мныя
Р. аўтахро́мнага аўтахро́мнай
аўтахро́мнае		 аўтахро́мнага аўтахро́мных
Д. аўтахро́мнаму аўтахро́мнай аўтахро́мнаму аўтахро́мным
В. аўтахро́мны (неадуш.)
аўтахро́мнага (адуш.)		 аўтахро́мную аўтахро́мнае аўтахро́мныя (неадуш.)
аўтахро́мных (адуш.)
Т. аўтахро́мным аўтахро́мнай
аўтахро́мнаю		 аўтахро́мным аўтахро́мнымі
М. аўтахро́мным аўтахро́мнай аўтахро́мным аўтахро́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

аўтахто́н

‘карэнны жыхар краіны; абарыген’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтахто́н аўтахто́ны
Р. аўтахто́на аўтахто́наў
Д. аўтахто́ну аўтахто́нам
В. аўтахто́на аўтахто́наў
Т. аўтахто́нам аўтахто́намі
М. аўтахто́не аўтахто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўтахто́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўтахто́нны аўтахто́нная аўтахто́ннае аўтахто́нныя
Р. аўтахто́ннага аўтахто́ннай
аўтахто́ннае		 аўтахто́ннага аўтахто́нных
Д. аўтахто́ннаму аўтахто́ннай аўтахто́ннаму аўтахто́нным
В. аўтахто́нны (неадуш.)
аўтахто́ннага (адуш.)		 аўтахто́нную аўтахто́ннае аўтахто́нныя (неадуш.)
аўтахто́нных (адуш.)
Т. аўтахто́нным аўтахто́ннай
аўтахто́ннаю		 аўтахто́нным аўтахто́ннымі
М. аўтахто́нным аўтахто́ннай аўтахто́нным аўтахто́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.