аўтахто́н

‘карэнны жыхар краіны; абарыген’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтахто́н аўтахто́ны
Р. аўтахто́на аўтахто́наў
Д. аўтахто́ну аўтахто́нам
В. аўтахто́на аўтахто́наў
Т. аўтахто́нам аўтахто́намі
М. аўтахто́не аўтахто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)