Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

узме́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узме́шаны узме́шаная узме́шанае узме́шаныя
Р. узме́шанага узме́шанай
узме́шанае
узме́шанага узме́шаных
Д. узме́шанаму узме́шанай узме́шанаму узме́шаным
В. узме́шаны (неадуш.)
узме́шанага (адуш.)
узме́шаную узме́шанае узме́шаныя (неадуш.)
узме́шаных (адуш.)
Т. узме́шаным узме́шанай
узме́шанаю
узме́шаным узме́шанымі
М. узме́шаным узме́шанай узме́шаным узме́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Узмё́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Узмё́ны
Р. Узмё́н
Узмё́наў
Д. Узмё́нам
В. Узмё́ны
Т. Узмё́намі
М. Узмё́нах

узмё́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узмё́т узмё́ты
Р. узмё́ту узмё́таў
Д. узмё́ту узмё́там
В. узмё́т узмё́ты
Т. узмё́там узмё́тамі
М. узмё́це узмё́тах

Крыніцы: piskunou2012.

узмірэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узмірэ́нне
Р. узмірэ́ння
Д. узмірэ́нню
В. узмірэ́нне
Т. узмірэ́ннем
М. узмірэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

узмітусі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмітушу́ся узмітусі́мся
2-я ас. узмітусі́шся узмітусіце́ся
3-я ас. узмітусі́цца узмітуся́цца
Прошлы час
м. узмітусі́ўся узмітусі́ліся
ж. узмітусі́лася
н. узмітусі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час узмітусі́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

узмітусі́ць

‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмітушу́ узмітусі́м
2-я ас. узмітусі́ш узмітусіце́
3-я ас. узмітусі́ць узмітуся́ць
Прошлы час
м. узмітусі́ў узмітусі́лі
ж. узмітусі́ла
н. узмітусі́ла
Загадны лад
2-я ас. узмітусі́ узмітусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час узмітусі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

узмо́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узмо́глы узмо́глая узмо́глае узмо́глыя
Р. узмо́глага узмо́глай
узмо́глае
узмо́глага узмо́глых
Д. узмо́гламу узмо́глай узмо́гламу узмо́глым
В. узмо́глы (неадуш.)
узмо́глага (адуш.)
узмо́глую узмо́глае узмо́глыя (неадуш.)
узмо́глых (адуш.)
Т. узмо́глым узмо́глай
узмо́глаю
узмо́глым узмо́глымі
М. узмо́глым узмо́глай узмо́глым узмо́глых

Крыніцы: piskunou2012.

узмо́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узмо́клы узмо́клая узмо́клае узмо́клыя
Р. узмо́клага узмо́клай
узмо́клае
узмо́клага узмо́клых
Д. узмо́кламу узмо́клай узмо́кламу узмо́клым
В. узмо́клы (неадуш.)
узмо́клага (адуш.)
узмо́клую узмо́клае узмо́клыя (неадуш.)
узмо́клых (адуш.)
Т. узмо́клым узмо́клай
узмо́клаю
узмо́клым узмо́клымі
М. узмо́клым узмо́клай узмо́клым узмо́клых

Крыніцы: piskunou2012.

узмо́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узмо́р’е
Р. узмо́р’я
Д. узмо́р’ю
В. узмо́р’е
Т. узмо́р’ем
М. узмо́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

узмо́цнена

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
узмо́цнена - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.