добрапрысто́йны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
добрапрысто́йны |
добрапрысто́йная |
добрапрысто́йнае |
добрапрысто́йныя |
Р. |
добрапрысто́йнага |
добрапрысто́йнай добрапрысто́йнае |
добрапрысто́йнага |
добрапрысто́йных |
Д. |
добрапрысто́йнаму |
добрапрысто́йнай |
добрапрысто́йнаму |
добрапрысто́йным |
В. |
добрапрысто́йны (неадуш.) добрапрысто́йнага (адуш.) |
добрапрысто́йную |
добрапрысто́йнае |
добрапрысто́йныя (неадуш.) добрапрысто́йных (адуш.) |
Т. |
добрапрысто́йным |
добрапрысто́йнай добрапрысто́йнаю |
добрапрысто́йным |
добрапрысто́йнымі |
М. |
добрапрысто́йным |
добрапрысто́йнай |
добрапрысто́йным |
добрапрысто́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
До́брасава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
До́брасава |
Р. |
До́брасава |
Д. |
До́брасаву |
В. |
До́брасава |
Т. |
До́брасавам |
М. |
До́брасаве |
добрасардэ́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
добрасардэ́чна |
добрасардэ́чней |
- |
добрасардэ́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
добрасардэ́чнасць |
Р. |
добрасардэ́чнасці |
Д. |
добрасардэ́чнасці |
В. |
добрасардэ́чнасць |
Т. |
добрасардэ́чнасцю |
М. |
добрасардэ́чнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
добрасардэ́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
добрасардэ́чны |
добрасардэ́чная |
добрасардэ́чнае |
добрасардэ́чныя |
Р. |
добрасардэ́чнага |
добрасардэ́чнай добрасардэ́чнае |
добрасардэ́чнага |
добрасардэ́чных |
Д. |
добрасардэ́чнаму |
добрасардэ́чнай |
добрасардэ́чнаму |
добрасардэ́чным |
В. |
добрасардэ́чны (неадуш.) добрасардэ́чнага (адуш.) |
добрасардэ́чную |
добрасардэ́чнае |
добрасардэ́чныя (неадуш.) добрасардэ́чных (адуш.) |
Т. |
добрасардэ́чным |
добрасардэ́чнай добрасардэ́чнаю |
добрасардэ́чным |
добрасардэ́чнымі |
М. |
добрасардэ́чным |
добрасардэ́чнай |
добрасардэ́чным |
добрасардэ́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
добраславе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
добраславе́нне |
добраславе́нні |
Р. |
добраславе́ння |
добраславе́нняў |
Д. |
добраславе́нню |
добраславе́нням |
В. |
добраславе́нне |
добраславе́нні |
Т. |
добраславе́ннем |
добраславе́ннямі |
М. |
добраславе́нні |
добраславе́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
добраславе́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
добраславе́нства |
добраславе́нствы |
Р. |
добраславе́нства |
добраславе́нстваў |
Д. |
добраславе́нству |
добраславе́нствам |
В. |
добраславе́нства |
добраславе́нствы |
Т. |
добраславе́нствам |
добраславе́нствамі |
М. |
добраславе́нстве |
добраславе́нствах |
Крыніцы:
piskunou2012.