асо́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асо́чваю |
асо́чваем |
| 2-я ас. |
асо́чваеш |
асо́чваеце |
| 3-я ас. |
асо́чвае |
асо́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
асо́чваў |
асо́чвалі |
| ж. |
асо́чвала |
| н. |
асо́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асо́чвай |
асо́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асо́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асо́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асо́чка |
| Р. |
асо́чкі |
| Д. |
асо́чцы |
| В. |
асо́чку |
| Т. |
асо́чкай асо́чкаю |
| М. |
асо́чцы |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асо́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асо́чнік |
асо́чнікі |
| Р. |
асо́чніка |
асо́чнікаў |
| Д. |
асо́чніку |
асо́чнікам |
| В. |
асо́чніка |
асо́чнікаў |
| Т. |
асо́чнікам |
асо́чнікамі |
| М. |
асо́чніку |
асо́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Асо́чнікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Асо́чнікі |
| Р. |
Асо́чнікаў |
| Д. |
Асо́чнікам |
| В. |
Асо́чнікі |
| Т. |
Асо́чнікамі |
| М. |
Асо́чніках |
Асо́шнікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Асо́шнікі |
| Р. |
Асо́шнікаў |
| Д. |
Асо́шнікам |
| В. |
Асо́шнікі |
| Т. |
Асо́шнікамі |
| М. |
Асо́шніках |