асіміля́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асіміля́тарскі |
асіміля́тарская |
асіміля́тарскае |
асіміля́тарскія |
| Р. |
асіміля́тарскага |
асіміля́тарскай
асіміля́тарскае |
асіміля́тарскага |
асіміля́тарскіх |
| Д. |
асіміля́тарскаму |
асіміля́тарскай |
асіміля́тарскаму |
асіміля́тарскім |
| В. |
асіміля́тарскі (неадуш.)
асіміля́тарскага (адуш.) |
асіміля́тарскую |
асіміля́тарскае |
асіміля́тарскія (неадуш.)
асіміля́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
асіміля́тарскім |
асіміля́тарскай
асіміля́тарскаю |
асіміля́тарскім |
асіміля́тарскімі |
| М. |
асіміля́тарскім |
асіміля́тарскай |
асіміля́тарскім |
асіміля́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
асіміля́тарства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асіміля́тарства |
| Р. |
асіміля́тарства |
| Д. |
асіміля́тарству |
| В. |
асіміля́тарства |
| Т. |
асіміля́тарствам |
| М. |
асіміля́тарстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асіміляты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| асіміляты́ўна |
- |
- |
асіміляты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асіміляты́ўны |
асіміляты́ўная |
асіміляты́ўнае |
асіміляты́ўныя |
| Р. |
асіміляты́ўнага |
асіміляты́ўнай
асіміляты́ўнае |
асіміляты́ўнага |
асіміляты́ўных |
| Д. |
асіміляты́ўнаму |
асіміляты́ўнай |
асіміляты́ўнаму |
асіміляты́ўным |
| В. |
асіміляты́ўны (неадуш.)
асіміляты́ўнага (адуш.) |
асіміляты́ўную |
асіміляты́ўнае |
асіміляты́ўныя (неадуш.)
асіміляты́ўных (адуш.) |
| Т. |
асіміляты́ўным |
асіміляты́ўнай
асіміляты́ўнаю |
асіміляты́ўным |
асіміляты́ўнымі |
| М. |
асіміляты́ўным |
асіміляты́ўнай |
асіміляты́ўным |
асіміляты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асіміляцы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асіміляцы́йны |
асіміляцы́йная |
асіміляцы́йнае |
асіміляцы́йныя |
| Р. |
асіміляцы́йнага |
асіміляцы́йнай
асіміляцы́йнае |
асіміляцы́йнага |
асіміляцы́йных |
| Д. |
асіміляцы́йнаму |
асіміляцы́йнай |
асіміляцы́йнаму |
асіміляцы́йным |
| В. |
асіміляцы́йны (неадуш.)
асіміляцы́йнага (адуш.) |
асіміляцы́йную |
асіміляцы́йнае |
асіміляцы́йныя (неадуш.)
асіміляцы́йных (адуш.) |
| Т. |
асіміляцы́йным |
асіміляцы́йнай
асіміляцы́йнаю |
асіміляцы́йным |
асіміляцы́йнымі |
| М. |
асіміляцы́йным |
асіміляцы́йнай |
асіміляцы́йным |
асіміляцы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асіміля́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асіміля́цыя |
| Р. |
асіміля́цыі |
| Д. |
асіміля́цыі |
| В. |
асіміля́цыю |
| Т. |
асіміля́цыяй
асіміля́цыяю |
| М. |
асіміля́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асімптаты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| асімптаты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
асімптаты́чна-экспаненцыя́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льны |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льная |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнае |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льныя |
| Р. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнага |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнай
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнае |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнага |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льных |
| Д. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнаму |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнай |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнаму |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льным |
| В. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льны (неадуш.)
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнага (адуш.) |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льную |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнае |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льныя (неадуш.)
асімптаты́чна-экспаненцыя́льных (адуш.) |
| Т. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льным |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнай
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнаю |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льным |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнымі |
| М. |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льным |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льнай |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льным |
асімптаты́чна-экспаненцыя́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
асімптаты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асімптаты́чны |
асімптаты́чная |
асімптаты́чнае |
асімптаты́чныя |
| Р. |
асімптаты́чнага |
асімптаты́чнай
асімптаты́чнае |
асімптаты́чнага |
асімптаты́чных |
| Д. |
асімптаты́чнаму |
асімптаты́чнай |
асімптаты́чнаму |
асімптаты́чным |
| В. |
асімптаты́чны (неадуш.)
асімптаты́чнага (адуш.) |
асімптаты́чную |
асімптаты́чнае |
асімптаты́чныя (неадуш.)
асімптаты́чных (адуш.) |
| Т. |
асімптаты́чным |
асімптаты́чнай
асімптаты́чнаю |
асімптаты́чным |
асімптаты́чнымі |
| М. |
асімптаты́чным |
асімптаты́чнай |
асімптаты́чным |
асімптаты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
асімпто́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асімпто́та |
асімпто́ты |
| Р. |
асімпто́ты |
асімпто́т |
| Д. |
асімпто́це |
асімпто́там |
| В. |
асімпто́ту |
асімпто́ты |
| Т. |
асімпто́тай
асімпто́таю |
асімпто́тамі |
| М. |
асімпто́це |
асімпто́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.