дзя́чыць
‘дзякаваць каму-небудзь, чаму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзя́чу |
дзя́чым |
| 2-я ас. |
дзя́чыш |
дзя́чыце |
| 3-я ас. |
дзя́чыць |
дзя́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
дзя́чыў |
дзя́чылі |
| ж. |
дзя́чыла |
| н. |
дзя́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзя́ч |
дзя́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дзя́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзяшо́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзяшо́вы |
дзяшо́вая |
дзяшо́вае |
дзяшо́выя |
| Р. |
дзяшо́вага |
дзяшо́вай дзяшо́вае |
дзяшо́вага |
дзяшо́вых |
| Д. |
дзяшо́ваму |
дзяшо́вай |
дзяшо́ваму |
дзяшо́вым |
| В. |
дзяшо́вы (неадуш.) |
дзяшо́вую |
дзяшо́вае |
дзяшо́выя (неадуш.) |
| Т. |
дзяшо́вым |
дзяшо́вай дзяшо́ваю |
дзяшо́вым |
дзяшо́вымі |
| М. |
дзяшо́вым |
дзяшо́вай |
дзяшо́вым |
дзяшо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дзяшо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дзяшо́ўка |
| Р. |
дзяшо́ўкі |
| Д. |
дзяшо́ўцы |
| В. |
дзяшо́ўку |
| Т. |
дзяшо́ўкай дзяшо́ўкаю |
| М. |
дзяшо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзяя́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзяя́чка |
дзяя́чкі |
| Р. |
дзяя́чкі |
дзяя́чак |
| Д. |
дзяя́чцы |
дзяя́чкам |
| В. |
дзяя́чку |
дзяя́чак |
| Т. |
дзяя́чкай дзяя́чкаю |
дзяя́чкамі |
| М. |
дзяя́чцы |
дзяя́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.