дзя́чыць
‘дзякаваць каму-небудзь, чаму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дзя́чу |
дзя́чым |
2-я ас. |
дзя́чыш |
дзя́чыце |
3-я ас. |
дзя́чыць |
дзя́чаць |
Прошлы час |
м. |
дзя́чыў |
дзя́чылі |
ж. |
дзя́чыла |
н. |
дзя́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дзя́ч |
дзя́чце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
дзя́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзяшо́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дзяшо́вы |
дзяшо́вая |
дзяшо́вае |
дзяшо́выя |
Р. |
дзяшо́вага |
дзяшо́вай дзяшо́вае |
дзяшо́вага |
дзяшо́вых |
Д. |
дзяшо́ваму |
дзяшо́вай |
дзяшо́ваму |
дзяшо́вым |
В. |
дзяшо́вы (неадуш.) |
дзяшо́вую |
дзяшо́вае |
дзяшо́выя (неадуш.) |
Т. |
дзяшо́вым |
дзяшо́вай дзяшо́ваю |
дзяшо́вым |
дзяшо́вымі |
М. |
дзяшо́вым |
дзяшо́вай |
дзяшо́вым |
дзяшо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дзяшо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
дзяшо́ўка |
Р. |
дзяшо́ўкі |
Д. |
дзяшо́ўцы |
В. |
дзяшо́ўку |
Т. |
дзяшо́ўкай дзяшо́ўкаю |
М. |
дзяшо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзяя́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дзяя́чка |
дзяя́чкі |
Р. |
дзяя́чкі |
дзяя́чак |
Д. |
дзяя́чцы |
дзяя́чкам |
В. |
дзяя́чку |
дзяя́чак |
Т. |
дзяя́чкай дзяя́чкаю |
дзяя́чкамі |
М. |
дзяя́чцы |
дзяя́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.