апельсі́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апельсі́навы |
апельсі́навая |
апельсі́навае |
апельсі́навыя |
| Р. |
апельсі́навага |
апельсі́навай апельсі́навае |
апельсі́навага |
апельсі́навых |
| Д. |
апельсі́наваму |
апельсі́навай |
апельсі́наваму |
апельсі́навым |
| В. |
апельсі́навы (неадуш.) апельсі́навага (адуш.) |
апельсі́навую |
апельсі́навае |
апельсі́навыя (неадуш.) апельсі́навых (адуш.) |
| Т. |
апельсі́навым |
апельсі́навай апельсі́наваю |
апельсі́навым |
апельсі́навымі |
| М. |
апельсі́навым |
апельсі́навай |
апельсі́навым |
апельсі́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апельсі́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апельсі́нны |
апельсі́нная |
апельсі́ннае |
апельсі́нныя |
| Р. |
апельсі́ннага |
апельсі́ннай апельсі́ннае |
апельсі́ннага |
апельсі́нных |
| Д. |
апельсі́ннаму |
апельсі́ннай |
апельсі́ннаму |
апельсі́нным |
| В. |
апельсі́нны (неадуш.) апельсі́ннага (адуш.) |
апельсі́нную |
апельсі́ннае |
апельсі́нныя (неадуш.) апельсі́нных (адуш.) |
| Т. |
апельсі́нным |
апельсі́ннай апельсі́ннаю |
апельсі́нным |
апельсі́ннымі |
| М. |
апельсі́нным |
апельсі́ннай |
апельсі́нным |
апельсі́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
апельсі́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апельсі́нчык |
апельсі́нчыкі |
| Р. |
апельсі́нчыка |
апельсі́нчыкаў |
| Д. |
апельсі́нчыку |
апельсі́нчыкам |
| В. |
апельсі́нчык |
апельсі́нчыкі |
| Т. |
апельсі́нчыкам |
апельсі́нчыкамі |
| М. |
апельсі́нчыку |
апельсі́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
апелява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апелява́нне |
| Р. |
апелява́ння |
| Д. |
апелява́нню |
| В. |
апелява́нне |
| Т. |
апелява́ннем |
| М. |
апелява́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апелява́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апелю́ю |
апелю́ем |
| 2-я ас. |
апелю́еш |
апелю́еце |
| 3-я ас. |
апелю́е |
апелю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
апелява́ў |
апелява́лі |
| ж. |
апелява́ла |
| н. |
апелява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апелю́й |
апелю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апелю́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апелява́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апелю́ю |
апелю́ем |
| 2-я ас. |
апелю́еш |
апелю́еце |
| 3-я ас. |
апелю́е |
апелю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
апелява́ў |
апелява́лі |
| ж. |
апелява́ла |
| н. |
апелява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апелю́й |
апелю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апелява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апеля́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апеля́нт |
апеля́нты |
| Р. |
апеля́нта |
апеля́нтаў |
| Д. |
апеля́нту |
апеля́нтам |
| В. |
апеля́нта |
апеля́нтаў |
| Т. |
апеля́нтам |
апеля́нтамі |
| М. |
апеля́нце |
апеля́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апеляты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апеляты́ў |
апеляты́вы |
| Р. |
апеляты́ва |
апеляты́ваў |
| Д. |
апеляты́ву |
апеляты́вам |
| В. |
апеляты́ў |
апеляты́вы |
| Т. |
апеляты́вам |
апеляты́вамі |
| М. |
апеляты́ве |
апеляты́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апеляты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апеляты́ўны |
апеляты́ўная |
апеляты́ўнае |
апеляты́ўныя |
| Р. |
апеляты́ўнага |
апеляты́ўнай апеляты́ўнае |
апеляты́ўнага |
апеляты́ўных |
| Д. |
апеляты́ўнаму |
апеляты́ўнай |
апеляты́ўнаму |
апеляты́ўным |
| В. |
апеляты́ўны (неадуш.) апеляты́ўнага (адуш.) |
апеляты́ўную |
апеляты́ўнае |
апеляты́ўныя (неадуш.) апеляты́ўных (адуш.) |
| Т. |
апеляты́ўным |
апеляты́ўнай апеляты́ўнаю |
апеляты́ўным |
апеляты́ўнымі |
| М. |
апеляты́ўным |
апеляты́ўнай |
апеляты́ўным |
апеляты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
апеляцы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апеляцы́йны |
апеляцы́йная |
апеляцы́йнае |
апеляцы́йныя |
| Р. |
апеляцы́йнага |
апеляцы́йнай апеляцы́йнае |
апеляцы́йнага |
апеляцы́йных |
| Д. |
апеляцы́йнаму |
апеляцы́йнай |
апеляцы́йнаму |
апеляцы́йным |
| В. |
апеляцы́йны (неадуш.) апеляцы́йнага (адуш.) |
апеляцы́йную |
апеляцы́йнае |
апеляцы́йныя (неадуш.) апеляцы́йных (адуш.) |
| Т. |
апеляцы́йным |
апеляцы́йнай апеляцы́йнаю |
апеляцы́йным |
апеляцы́йнымі |
| М. |
апеляцы́йным |
апеляцы́йнай |
апеляцы́йным |
апеляцы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.