уніта́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уніта́рны |
уніта́рная |
уніта́рнае |
уніта́рныя |
| Р. |
уніта́рнага |
уніта́рнай уніта́рнае |
уніта́рнага |
уніта́рных |
| Д. |
уніта́рнаму |
уніта́рнай |
уніта́рнаму |
уніта́рным |
| В. |
уніта́рны (неадуш.) уніта́рнага (адуш.) |
уніта́рную |
уніта́рнае |
уніта́рныя (неадуш.) уніта́рных (адуш.) |
| Т. |
уніта́рным |
уніта́рнай уніта́рнаю |
уніта́рным |
уніта́рнымі |
| М. |
уніта́рным |
уніта́рнай |
уніта́рным |
уніта́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
унітары́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
унітары́зм |
| Р. |
унітары́зму |
| Д. |
унітары́зму |
| В. |
унітары́зм |
| Т. |
унітары́змам |
| М. |
унітары́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
унітары́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
унітары́ст |
унітары́сты |
| Р. |
унітары́ста |
унітары́стаў |
| Д. |
унітары́сту |
унітары́стам |
| В. |
унітары́ста |
унітары́стаў |
| Т. |
унітары́стам |
унітары́стамі |
| М. |
унітары́сце |
унітары́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
уніто́ўваць
‘уводзіць што-небудзь у што-небудзь, як нітку (унітоўваць сцэну ў апавяданне)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уніто́ўваю |
уніто́ўваем |
| 2-я ас. |
уніто́ўваеш |
уніто́ўваеце |
| 3-я ас. |
уніто́ўвае |
уніто́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
уніто́ўваў |
уніто́ўвалі |
| ж. |
уніто́ўвала |
| н. |
уніто́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уніто́ўвай |
уніто́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
уніто́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
унітыо́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
унітыо́л |
| Р. |
унітыо́лу |
| Д. |
унітыо́лу |
| В. |
унітыо́л |
| Т. |
унітыо́лам |
| М. |
унітыо́ле |
Крыніцы:
piskunou2012.
уніфармава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уніфармава́ны |
уніфармава́ная |
уніфармава́нае |
уніфармава́ныя |
| Р. |
уніфармава́нага |
уніфармава́най уніфармава́нае |
уніфармава́нага |
уніфармава́ных |
| Д. |
уніфармава́наму |
уніфармава́най |
уніфармава́наму |
уніфармава́ным |
| В. |
уніфармава́ны (неадуш.) уніфармава́нага (адуш.) |
уніфармава́ную |
уніфармава́нае |
уніфармава́ныя (неадуш.) уніфармава́ных (адуш.) |
| Т. |
уніфармава́ным |
уніфармава́най уніфармава́наю |
уніфармава́ным |
уніфармава́нымі |
| М. |
уніфармава́ным |
уніфармава́най |
уніфармава́ным |
уніфармава́ных |
Кароткая форма: уніфармава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
уніфармава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уніфармава́ны |
уніфармава́ная |
уніфармава́нае |
уніфармава́ныя |
| Р. |
уніфармава́нага |
уніфармава́най уніфармава́нае |
уніфармава́нага |
уніфармава́ных |
| Д. |
уніфармава́наму |
уніфармава́най |
уніфармава́наму |
уніфармава́ным |
| В. |
уніфармава́ны (неадуш.) уніфармава́нага (адуш.) |
уніфармава́ную |
уніфармава́нае |
уніфармава́ныя (неадуш.) уніфармава́ных (адуш.) |
| Т. |
уніфармава́ным |
уніфармава́най уніфармава́наю |
уніфармава́ным |
уніфармава́нымі |
| М. |
уніфармава́ным |
уніфармава́най |
уніфармава́ным |
уніфармава́ных |
Кароткая форма: уніфармава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.