Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

абарса́ць

‘уцягнуць абору ў вушкі лапця’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абарса́ю абарса́ем
2-я ас. абарса́еш абарса́еце
3-я ас. абарса́е абарса́юць
Прошлы час
м. абарса́ў абарса́лі
ж. абарса́ла
н. абарса́ла
Загадны лад
2-я ас. абарса́й абарса́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абарса́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абартава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абартава́нне
Р. абартава́ння
Д. абартава́нню
В. абартава́нне
Т. абартава́ннем
М. абартава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

абартава́ць

‘правесці (праводзіць) аборт (абартаваць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абарту́ю абарту́ем
2-я ас. абарту́еш абарту́еце
3-я ас. абарту́е абарту́юць
Прошлы час
м. абартава́ў абартава́лі
ж. абартава́ла
н. абартава́ла
Загадны лад
2-я ас. абарту́й абарту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абарту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

абартава́ць

‘правесці (праводзіць) аборт (абартаваць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абарту́ю абарту́ем
2-я ас. абарту́еш абарту́еце
3-я ас. абарту́е абарту́юць
Прошлы час
м. абартава́ў абартава́лі
ж. абартава́ла
н. абартава́ла
Загадны лад
2-я ас. абарту́й абарту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абартава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абарты́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абарты́ўнасць
Р. абарты́ўнасці
Д. абарты́ўнасці
В. абарты́ўнасць
Т. абарты́ўнасцю
М. абарты́ўнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

абарты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарты́ўны абарты́ўная абарты́ўнае абарты́ўныя
Р. абарты́ўнага абарты́ўнай
абарты́ўнае
абарты́ўнага абарты́ўных
Д. абарты́ўнаму абарты́ўнай абарты́ўнаму абарты́ўным
В. абарты́ўны (неадуш.)
абарты́ўнага (адуш.)
абарты́ўную абарты́ўнае абарты́ўныя (неадуш.)
абарты́ўных (адуш.)
Т. абарты́ўным абарты́ўнай
абарты́ўнаю
абарты́ўным абарты́ўнымі
М. абарты́ўным абарты́ўнай абарты́ўным абарты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абарыге́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абарыге́н абарыге́ны
Р. абарыге́на абарыге́наў
Д. абарыге́ну абарыге́нам
В. абарыге́на абарыге́наў
Т. абарыге́нам абарыге́намі
М. абарыге́не абарыге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абарыге́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абарыге́нка абарыге́нкі
Р. абарыге́нкі абарыге́нак
Д. абарыге́нцы абарыге́нкам
В. абарыге́нку абарыге́нак
Т. абарыге́нкай
абарыге́нкаю
абарыге́нкамі
М. абарыге́нцы абарыге́нках

Крыніцы: sbm2012.

абарыге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарыге́нны абарыге́нная абарыге́ннае абарыге́нныя
Р. абарыге́ннага абарыге́ннай
абарыге́ннае
абарыге́ннага абарыге́нных
Д. абарыге́ннаму абарыге́ннай абарыге́ннаму абарыге́нным
В. абарыге́нны (неадуш.)
абарыге́ннага (адуш.)
абарыге́нную абарыге́ннае абарыге́нныя (неадуш.)
абарыге́нных (адуш.)
Т. абарыге́нным абарыге́ннай
абарыге́ннаю
абарыге́нным абарыге́ннымі
М. абарыге́нным абарыге́ннай абарыге́нным абарыге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абарыге́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарыге́нскі абарыге́нская абарыге́нскае абарыге́нскія
Р. абарыге́нскага абарыге́нскай
абарыге́нскае
абарыге́нскага абарыге́нскіх
Д. абарыге́нскаму абарыге́нскай абарыге́нскаму абарыге́нскім
В. абарыге́нскі (неадуш.)
абарыге́нскага (адуш.)
абарыге́нскую абарыге́нскае абарыге́нскія (неадуш.)
абарыге́нскіх (адуш.)
Т. абарыге́нскім абарыге́нскай
абарыге́нскаю
абарыге́нскім абарыге́нскімі
М. абарыге́нскім абарыге́нскай абарыге́нскім абарыге́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.