абарса́ць
‘уцягнуць абору ў вушкі лапця’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абарса́ю |
абарса́ем |
2-я ас. |
абарса́еш |
абарса́еце |
3-я ас. |
абарса́е |
абарса́юць |
Прошлы час |
м. |
абарса́ў |
абарса́лі |
ж. |
абарса́ла |
н. |
абарса́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарса́й |
абарса́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абарса́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абартава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абартава́нне |
Р. |
абартава́ння |
Д. |
абартава́нню |
В. |
абартава́нне |
Т. |
абартава́ннем |
М. |
абартава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абартава́ць
‘правесці (праводзіць) аборт (абартаваць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абарту́ю |
абарту́ем |
2-я ас. |
абарту́еш |
абарту́еце |
3-я ас. |
абарту́е |
абарту́юць |
Прошлы час |
м. |
абартава́ў |
абартава́лі |
ж. |
абартава́ла |
н. |
абартава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарту́й |
абарту́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абарту́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абартава́ць
‘правесці (праводзіць) аборт (абартаваць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абарту́ю |
абарту́ем |
2-я ас. |
абарту́еш |
абарту́еце |
3-я ас. |
абарту́е |
абарту́юць |
Прошлы час |
м. |
абартава́ў |
абартава́лі |
ж. |
абартава́ла |
н. |
абартава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарту́й |
абарту́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абартава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абарты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
абарты́ўнасць |
Р. |
абарты́ўнасці |
Д. |
абарты́ўнасці |
В. |
абарты́ўнасць |
Т. |
абарты́ўнасцю |
М. |
абарты́ўнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
абарты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абарты́ўны |
абарты́ўная |
абарты́ўнае |
абарты́ўныя |
Р. |
абарты́ўнага |
абарты́ўнай абарты́ўнае |
абарты́ўнага |
абарты́ўных |
Д. |
абарты́ўнаму |
абарты́ўнай |
абарты́ўнаму |
абарты́ўным |
В. |
абарты́ўны (неадуш.) абарты́ўнага (адуш.) |
абарты́ўную |
абарты́ўнае |
абарты́ўныя (неадуш.) абарты́ўных (адуш.) |
Т. |
абарты́ўным |
абарты́ўнай абарты́ўнаю |
абарты́ўным |
абарты́ўнымі |
М. |
абарты́ўным |
абарты́ўнай |
абарты́ўным |
абарты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарыге́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абарыге́н |
абарыге́ны |
Р. |
абарыге́на |
абарыге́наў |
Д. |
абарыге́ну |
абарыге́нам |
В. |
абарыге́на |
абарыге́наў |
Т. |
абарыге́нам |
абарыге́намі |
М. |
абарыге́не |
абарыге́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарыге́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абарыге́нка |
абарыге́нкі |
Р. |
абарыге́нкі |
абарыге́нак |
Д. |
абарыге́нцы |
абарыге́нкам |
В. |
абарыге́нку |
абарыге́нак |
Т. |
абарыге́нкай абарыге́нкаю |
абарыге́нкамі |
М. |
абарыге́нцы |
абарыге́нках |
Крыніцы:
sbm2012.
абарыге́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абарыге́нны |
абарыге́нная |
абарыге́ннае |
абарыге́нныя |
Р. |
абарыге́ннага |
абарыге́ннай абарыге́ннае |
абарыге́ннага |
абарыге́нных |
Д. |
абарыге́ннаму |
абарыге́ннай |
абарыге́ннаму |
абарыге́нным |
В. |
абарыге́нны (неадуш.) абарыге́ннага (адуш.) |
абарыге́нную |
абарыге́ннае |
абарыге́нныя (неадуш.) абарыге́нных (адуш.) |
Т. |
абарыге́нным |
абарыге́ннай абарыге́ннаю |
абарыге́нным |
абарыге́ннымі |
М. |
абарыге́нным |
абарыге́ннай |
абарыге́нным |
абарыге́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.