Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авіклмноу

ухаро́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ухаро́на
Р. ухаро́ны
Д. ухаро́не
В. ухаро́ну
Т. ухаро́най
ухаро́наю
М. ухаро́не

Крыніцы: piskunou2012.

ухаро́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ухаро́нены ухаро́неная ухаро́ненае ухаро́неныя
Р. ухаро́ненага ухаро́ненай
ухаро́ненае		 ухаро́ненага ухаро́неных
Д. ухаро́ненаму ухаро́ненай ухаро́ненаму ухаро́неным
В. ухаро́нены (неадуш.)
ухаро́ненага (адуш.)		 ухаро́неную ухаро́ненае ухаро́неныя (неадуш.)
ухаро́неных (адуш.)
Т. ухаро́неным ухаро́ненай
ухаро́ненаю		 ухаро́неным ухаро́ненымі
М. ухаро́неным ухаро́ненай ухаро́неным ухаро́неных

Крыніцы: piskunou2012.

ухаро́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ухаро́нены ухаро́неная ухаро́ненае ухаро́неныя
Р. ухаро́ненага ухаро́ненай
ухаро́ненае		 ухаро́ненага ухаро́неных
Д. ухаро́ненаму ухаро́ненай ухаро́ненаму ухаро́неным
В. ухаро́нены (неадуш.)
ухаро́ненага (адуш.)		 ухаро́неную ухаро́ненае ухаро́неныя (неадуш.)
ухаро́неных (адуш.)
Т. ухаро́неным ухаро́ненай
ухаро́ненаю		 ухаро́неным ухаро́ненымі
М. ухаро́неным ухаро́ненай ухаро́неным ухаро́неных

Крыніцы: piskunou2012.

ухаро́швацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ухаро́шваюся ухаро́шваемся
2-я ас. ухаро́шваешся ухаро́шваецеся
3-я ас. ухаро́шваецца ухаро́шваюцца
Прошлы час
м. ухаро́шваўся ухаро́шваліся
ж. ухаро́швалася
н. ухаро́швалася
Загадны лад
2-я ас. ухаро́швайся ухаро́швайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ухаро́шваючыся

Крыніцы: piskunou2012.

ухаро́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ухаро́шваю ухаро́шваем
2-я ас. ухаро́шваеш ухаро́шваеце
3-я ас. ухаро́швае ухаро́шваюць
Прошлы час
м. ухаро́шваў ухаро́швалі
ж. ухаро́швала
н. ухаро́швала
Загадны лад
2-я ас. ухаро́швай ухаро́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ухаро́шваючы

Крыніцы: piskunou2012.

ухаўту́рыць

‘забіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ухаўту́ру ухаўту́рым
2-я ас. ухаўту́рыш ухаўту́рыце
3-я ас. ухаўту́рыць ухаўту́раць
Прошлы час
м. ухаўту́рыў ухаўту́рылі
ж. ухаўту́рыла
н. ухаўту́рыла
Загадны лад
2-я ас. ухаўту́р ухаўту́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час ухаўту́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.