ухаўту́рыць

‘забіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ухаўту́ру ухаўту́рым
2-я ас. ухаўту́рыш ухаўту́рыце
3-я ас. ухаўту́рыць ухаўту́раць
Прошлы час
м. ухаўту́рыў ухаўту́рылі
ж. ухаўту́рыла
н. ухаўту́рыла
Загадны лад
2-я ас. ухаўту́р ухаўту́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час ухаўту́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)