тэарэты́чна-метадалагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэарэты́чна-метадалагі́чны |
тэарэты́чна-метадалагі́чная |
тэарэты́чна-метадалагі́чнае |
тэарэты́чна-метадалагі́чныя |
| Р. |
тэарэты́чна-метадалагі́чнага |
тэарэты́чна-метадалагі́чнай
тэарэты́чна-метадалагі́чнае |
тэарэты́чна-метадалагі́чнага |
тэарэты́чна-метадалагі́чных |
| Д. |
тэарэты́чна-метадалагі́чнаму |
тэарэты́чна-метадалагі́чнай |
тэарэты́чна-метадалагі́чнаму |
тэарэты́чна-метадалагі́чным |
| В. |
тэарэты́чна-метадалагі́чны (неадуш.)
тэарэты́чна-метадалагі́чнага (адуш.) |
тэарэты́чна-метадалагі́чную |
тэарэты́чна-метадалагі́чнае |
тэарэты́чна-метадалагі́чныя (неадуш.)
тэарэты́чна-метадалагі́чных (адуш.) |
| Т. |
тэарэты́чна-метадалагі́чным |
тэарэты́чна-метадалагі́чнай
тэарэты́чна-метадалагі́чнаю |
тэарэты́чна-метадалагі́чным |
тэарэты́чна-метадалагі́чнымі |
| М. |
тэарэты́чна-метадалагі́чным |
тэарэты́чна-метадалагі́чнай |
тэарэты́чна-метадалагі́чным |
тэарэты́чна-метадалагі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэарэты́чна-патэнцыя́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льны |
тэарэты́чна-патэнцыя́льная |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнае |
тэарэты́чна-патэнцыя́льныя |
| Р. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнага |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнай
тэарэты́чна-патэнцыя́льнае |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнага |
тэарэты́чна-патэнцыя́льных |
| Д. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнаму |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнай |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнаму |
тэарэты́чна-патэнцыя́льным |
| В. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льны (неадуш.)
тэарэты́чна-патэнцыя́льнага (адуш.) |
тэарэты́чна-патэнцыя́льную |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнае |
тэарэты́чна-патэнцыя́льныя (неадуш.)
тэарэты́чна-патэнцыя́льных (адуш.) |
| Т. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льным |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнай
тэарэты́чна-патэнцыя́льнаю |
тэарэты́чна-патэнцыя́льным |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнымі |
| М. |
тэарэты́чна-патэнцыя́льным |
тэарэты́чна-патэнцыя́льнай |
тэарэты́чна-патэнцыя́льным |
тэарэты́чна-патэнцыя́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэарэты́чна-функцыяна́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэарэты́чна-функцыяна́льны |
тэарэты́чна-функцыяна́льная |
тэарэты́чна-функцыяна́льнае |
тэарэты́чна-функцыяна́льныя |
| Р. |
тэарэты́чна-функцыяна́льнага |
тэарэты́чна-функцыяна́льнай
тэарэты́чна-функцыяна́льнае |
тэарэты́чна-функцыяна́льнага |
тэарэты́чна-функцыяна́льных |
| Д. |
тэарэты́чна-функцыяна́льнаму |
тэарэты́чна-функцыяна́льнай |
тэарэты́чна-функцыяна́льнаму |
тэарэты́чна-функцыяна́льным |
| В. |
тэарэты́чна-функцыяна́льны (неадуш.)
тэарэты́чна-функцыяна́льнага (адуш.) |
тэарэты́чна-функцыяна́льную |
тэарэты́чна-функцыяна́льнае |
тэарэты́чна-функцыяна́льныя (неадуш.)
тэарэты́чна-функцыяна́льных (адуш.) |
| Т. |
тэарэты́чна-функцыяна́льным |
тэарэты́чна-функцыяна́льнай
тэарэты́чна-функцыяна́льнаю |
тэарэты́чна-функцыяна́льным |
тэарэты́чна-функцыяна́льнымі |
| М. |
тэарэты́чна-функцыяна́льным |
тэарэты́чна-функцыяна́льнай |
тэарэты́чна-функцыяна́льным |
тэарэты́чна-функцыяна́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэарэты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэарэты́чны |
тэарэты́чная |
тэарэты́чнае |
тэарэты́чныя |
| Р. |
тэарэты́чнага |
тэарэты́чнай
тэарэты́чнае |
тэарэты́чнага |
тэарэты́чных |
| Д. |
тэарэты́чнаму |
тэарэты́чнай |
тэарэты́чнаму |
тэарэты́чным |
| В. |
тэарэты́чны (неадуш.)
тэарэты́чнага (адуш.) |
тэарэты́чную |
тэарэты́чнае |
тэарэты́чныя (неадуш.)
тэарэты́чных (адуш.) |
| Т. |
тэарэты́чным |
тэарэты́чнай
тэарэты́чнаю |
тэарэты́чным |
тэарэты́чнымі |
| М. |
тэарэты́чным |
тэарэты́чнай |
тэарэты́чным |
тэарэты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэасафі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| тэасафі́чна |
- |
- |
тэасафі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэасафі́чны |
тэасафі́чная |
тэасафі́чнае |
тэасафі́чныя |
| Р. |
тэасафі́чнага |
тэасафі́чнай
тэасафі́чнае |
тэасафі́чнага |
тэасафі́чных |
| Д. |
тэасафі́чнаму |
тэасафі́чнай |
тэасафі́чнаму |
тэасафі́чным |
| В. |
тэасафі́чны (неадуш.)
тэасафі́чнага (адуш.) |
тэасафі́чную |
тэасафі́чнае |
тэасафі́чныя (неадуш.)
тэасафі́чных (адуш.) |
| Т. |
тэасафі́чным |
тэасафі́чнай
тэасафі́чнаю |
тэасафі́чным |
тэасафі́чнымі |
| М. |
тэасафі́чным |
тэасафі́чнай |
тэасафі́чным |
тэасафі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэасо́ф
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэасо́ф |
тэасо́фы |
| Р. |
тэасо́фа |
тэасо́фаў |
| Д. |
тэасо́фу |
тэасо́фам |
| В. |
тэасо́фа |
тэасо́фаў |
| Т. |
тэасо́фам |
тэасо́фамі |
| М. |
тэасо́фе |
тэасо́фах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.