тэасафі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тэасафі́чны тэасафі́чная тэасафі́чнае тэасафі́чныя
Р. тэасафі́чнага тэасафі́чнай
тэасафі́чнае		 тэасафі́чнага тэасафі́чных
Д. тэасафі́чнаму тэасафі́чнай тэасафі́чнаму тэасафі́чным
В. тэасафі́чны (неадуш.)
тэасафі́чнага (адуш.)		 тэасафі́чную тэасафі́чнае тэасафі́чныя (неадуш.)
тэасафі́чных (адуш.)
Т. тэасафі́чным тэасафі́чнай
тэасафі́чнаю		 тэасафі́чным тэасафі́чнымі
М. тэасафі́чным тэасафі́чнай тэасафі́чным тэасафі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)