Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гдеёжзклмнрстфхцчшэя-

мімікры́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мімікры́я
Р. мімікры́і
Д. мімікры́і
В. мімікры́ю
Т. мімікры́яй
мімікры́яю
М. мімікры́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мімі́ст мімі́сты
Р. мімі́ста мімі́стаў
Д. мімі́сту мімі́стам
В. мімі́ста мімі́стаў
Т. мімі́стам мімі́стамі
М. мімі́сце мімі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мімі́стка мімі́сткі
Р. мімі́сткі мімі́стак
Д. мімі́стцы мімі́сткам
В. мімі́стку мімі́стак
Т. мімі́сткай
мімі́сткаю		 мімі́сткамі
М. мімі́стцы мімі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімі́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
мімі́чна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

мімі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мімі́чны мімі́чная мімі́чнае мімі́чныя
Р. мімі́чнага мімі́чнай
мімі́чнае		 мімі́чнага мімі́чных
Д. мімі́чнаму мімі́чнай мімі́чнаму мімі́чным
В. мімі́чны (неадуш.)
мімі́чнага (адуш.)		 мімі́чную мімі́чнае мімі́чныя (неадуш.)
мімі́чных (адуш.)
Т. мімі́чным мімі́чнай
мімі́чнаю		 мімі́чным мімі́чнымі
М. мімі́чным мімі́чнай мімі́чным мімі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімо́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мімо́за мімо́зы
Р. мімо́зы мімо́з
Д. мімо́зе мімо́зам
В. мімо́зу мімо́зы
Т. мімо́зай
мімо́заю		 мімо́замі
М. мімо́зе мімо́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімо́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мімо́завы мімо́завая мімо́завае мімо́завыя
Р. мімо́завага мімо́завай
мімо́завае		 мімо́завага мімо́завых
Д. мімо́заваму мімо́завай мімо́заваму мімо́завым
В. мімо́завы (неадуш.)
мімо́завага (адуш.)		 мімо́завую мімо́завае мімо́завыя (неадуш.)
мімо́завых (адуш.)
Т. мімо́завым мімо́завай
мімо́заваю		 мімо́завым мімо́завымі
М. мімо́завым мімо́завай мімо́завым мімо́завых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мімо́завыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. мімо́завыя
Р. мімо́завых
Д. мімо́завым
В. мімо́завыя
Т. мімо́завымі
М. мімо́завых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

мі́мулус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́мулус мі́мулусы
Р. мі́мулусу мі́мулусаў
Д. мі́мулусу мі́мулусам
В. мі́мулус мі́мулусы
Т. мі́мулусам мі́мулусамі
М. мі́мулусе мі́мулусах

Крыніцы: piskunou2012.