еўрало́джыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрало́джыя |
еўрало́джыі |
Р. |
еўрало́джыі |
еўрало́джый |
Д. |
еўрало́джыі |
еўрало́джыям |
В. |
еўрало́джыю |
еўрало́джыі |
Т. |
еўрало́джыяй еўрало́джыяю |
еўрало́джыямі |
М. |
еўрало́джыі |
еўрало́джыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
еўрападдо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрападдо́н |
еўрападдо́ны |
Р. |
еўрападдо́на |
еўрападдо́наў |
Д. |
еўрападдо́ну |
еўрападдо́нам |
В. |
еўрападдо́н |
еўрападдо́ны |
Т. |
еўрападдо́нам |
еўрападдо́намі |
М. |
еўрападдо́не |
еўрападдо́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
еўрапалі́тык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрапалі́тык |
еўрапалі́тыкі |
Р. |
еўрапалі́тыка |
еўрапалі́тыкаў |
Д. |
еўрапалі́тыку |
еўрапалі́тыкам |
В. |
еўрапалі́тыка |
еўрапалі́тыкаў |
Т. |
еўрапалі́тыкам |
еўрапалі́тыкамі |
М. |
еўрапалі́тыку |
еўрапалі́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
еўрапалі́тыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
еўрапалі́тыка |
Р. |
еўрапалі́тыкі |
Д. |
еўрапалі́тыцы |
В. |
еўрапалі́тыку |
Т. |
еўрапалі́тыкай еўрапалі́тыкаю |
М. |
еўрапалі́тыцы |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Еўрапарла́мент
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Еўрапарла́мент |
Р. |
Еўрапарла́мента |
Д. |
Еўрапарла́менту |
В. |
Еўрапарла́мент |
Т. |
Еўрапарла́ментам |
М. |
Еўрапарла́менце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
еўрапарламента́рый
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрапарламента́рый |
еўрапарламента́рыі |
Р. |
еўрапарламента́рыя |
еўрапарламента́рыяў |
Д. |
еўрапарламента́рыю |
еўрапарламента́рыям |
В. |
еўрапарламента́рыя |
еўрапарламента́рыяў |
Т. |
еўрапарламента́рыем |
еўрапарламента́рыямі |
М. |
еўрапарламента́рыю |
еўрапарламента́рыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
еўрапе́ец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
еўрапе́ец |
еўрапе́йцы |
Р. |
еўрапе́йца |
еўрапе́йцаў |
Д. |
еўрапе́йцу |
еўрапе́йцам |
В. |
еўрапе́йца |
еўрапе́йцаў |
Т. |
еўрапе́йцам |
еўрапе́йцамі |
М. |
еўрапе́йцу |
еўрапе́йцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
еўрапеізава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
еўрапеізава́нне |
Р. |
еўрапеізава́ння |
Д. |
еўрапеізава́нню |
В. |
еўрапеізава́нне |
Т. |
еўрапеізава́ннем |
М. |
еўрапеізава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
еўрапеізава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
еўрапеізава́ны |
еўрапеізава́ная |
еўрапеізава́нае |
еўрапеізава́ныя |
Р. |
еўрапеізава́нага |
еўрапеізава́най еўрапеізава́нае |
еўрапеізава́нага |
еўрапеізава́ных |
Д. |
еўрапеізава́наму |
еўрапеізава́най |
еўрапеізава́наму |
еўрапеізава́ным |
В. |
еўрапеізава́ны (неадуш.) еўрапеізава́нага (адуш.) |
еўрапеізава́ную |
еўрапеізава́нае |
еўрапеізава́ныя (неадуш.) еўрапеізава́ных (адуш.) |
Т. |
еўрапеізава́ным |
еўрапеізава́най еўрапеізава́наю |
еўрапеізава́ным |
еўрапеізава́нымі |
М. |
еўрапеізава́ным |
еўрапеізава́най |
еўрапеізава́ным |
еўрапеізава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.