аска́рджаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аска́рджаны |
аска́рджаная |
аска́рджанае |
аска́рджаныя |
Р. |
аска́рджанага |
аска́рджанай аска́рджанае |
аска́рджанага |
аска́рджаных |
Д. |
аска́рджанаму |
аска́рджанай |
аска́рджанаму |
аска́рджаным |
В. |
аска́рджаны (неадуш.) аска́рджанага (адуш.) |
аска́рджаную |
аска́рджанае |
аска́рджаныя (неадуш.) аска́рджаных (адуш.) |
Т. |
аска́рджаным |
аска́рджанай аска́рджанаю |
аска́рджаным |
аска́рджанымі |
М. |
аска́рджаным |
аска́рджанай |
аска́рджаным |
аска́рджаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
аскарджа́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аскарджа́юся |
аскарджа́емся |
2-я ас. |
аскарджа́ешся |
аскарджа́ецеся |
3-я ас. |
аскарджа́ецца |
аскарджа́юцца |
Прошлы час |
м. |
аскарджа́ўся |
аскарджа́ліся |
ж. |
аскарджа́лася |
н. |
аскарджа́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аскарджа́йся |
аскарджа́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аскарджа́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
аскарджа́ць
‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аскарджа́ю |
аскарджа́ем |
2-я ас. |
аскарджа́еш |
аскарджа́еце |
3-я ас. |
аскарджа́е |
аскарджа́юць |
Прошлы час |
м. |
аскарджа́ў |
аскарджа́лі |
ж. |
аскарджа́ла |
н. |
аскарджа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аскарджа́й |
аскарджа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аскарджа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аска́рджвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аска́рджваюся |
аска́рджваемся |
2-я ас. |
аска́рджваешся |
аска́рджваецеся |
3-я ас. |
аска́рджваецца |
аска́рджваюцца |
Прошлы час |
м. |
аска́рджваўся |
аска́рджваліся |
ж. |
аска́рджвалася |
н. |
аска́рджвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аска́рджвайся |
аска́рджвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аска́рджваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
аска́рджваць
‘пратэставаць супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аска́рджваю |
аска́рджваем |
2-я ас. |
аска́рджваеш |
аска́рджваеце |
3-я ас. |
аска́рджвае |
аска́рджваюць |
Прошлы час |
м. |
аска́рджваў |
аска́рджвалі |
ж. |
аска́рджвала |
н. |
аска́рджвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
аска́рджвай |
аска́рджвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
аска́рджваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аска́рдзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аска́рджуся |
аска́рдзімся |
2-я ас. |
аска́рдзішся |
аска́рдзіцеся |
3-я ас. |
аска́рдзіцца |
аска́рдзяцца |
Прошлы час |
м. |
аска́рдзіўся |
аска́рдзіліся |
ж. |
аска́рдзілася |
н. |
аска́рдзілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аска́рдзіся |
аска́рдзіцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аска́рдзіўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
аска́рдзіць
‘выказаць пратэст супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аска́рджу |
аска́рдзім |
2-я ас. |
аска́рдзіш |
аска́рдзіце |
3-я ас. |
аска́рдзіць |
аска́рдзяць |
Прошлы час |
м. |
аска́рдзіў |
аска́рдзілі |
ж. |
аска́рдзіла |
н. |
аска́рдзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аска́рдзі |
аска́рдзіце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аска́рдзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аскаро́міцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аскаро́млюся |
аскаро́мімся |
2-я ас. |
аскаро́мішся |
аскаро́міцеся |
3-я ас. |
аскаро́міцца |
аскаро́мяцца |
Прошлы час |
м. |
аскаро́міўся |
аскаро́міліся |
ж. |
аскаро́мілася |
н. |
аскаро́мілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аскаро́мся |
аскаро́мцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аскаро́міўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аскаро́міць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аскаро́млю |
аскаро́мім |
2-я ас. |
аскаро́міш |
аскаро́міце |
3-я ас. |
аскаро́міць |
аскаро́мяць |
Прошлы час |
м. |
аскаро́міў |
аскаро́мілі |
ж. |
аскаро́міла |
н. |
аскаро́міла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аскаро́м |
аскаро́мце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аскаро́міўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
аскаруці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аскаруці́н |
Р. |
аскаруці́ну |
Д. |
аскаруці́ну |
В. |
аскаруці́н |
Т. |
аскаруці́нам |
М. |
аскаруці́не |
Крыніцы:
piskunou2012.