апавяшча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апавяшча́льны |
апавяшча́льная |
апавяшча́льнае |
апавяшча́льныя |
| Р. |
апавяшча́льнага |
апавяшча́льнай апавяшча́льнае |
апавяшча́льнага |
апавяшча́льных |
| Д. |
апавяшча́льнаму |
апавяшча́льнай |
апавяшча́льнаму |
апавяшча́льным |
| В. |
апавяшча́льны (неадуш.) апавяшча́льнага (адуш.) |
апавяшча́льную |
апавяшча́льнае |
апавяшча́льныя (неадуш.) апавяшча́льных (адуш.) |
| Т. |
апавяшча́льным |
апавяшча́льнай апавяшча́льнаю |
апавяшча́льным |
апавяшча́льнымі |
| М. |
апавяшча́льным |
апавяшча́льнай |
апавяшча́льным |
апавяшча́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяшча́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
апавяшча́ецца |
апавяшча́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
апавяшча́ўся |
апавяшча́ліся |
| ж. |
апавяшча́лася |
| н. |
апавяшча́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апавяшча́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апавяшча́ю |
апавяшча́ем |
| 2-я ас. |
апавяшча́еш |
апавяшча́еце |
| 3-я ас. |
апавяшча́е |
апавяшча́юць |
| Прошлы час |
| м. |
апавяшча́ў |
апавяшча́лі |
| ж. |
апавяшча́ла |
| н. |
апавяшча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апавяшча́й |
апавяшча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апавяшча́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяшчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апавяшчэ́нне |
апавяшчэ́нні |
| Р. |
апавяшчэ́ння |
апавяшчэ́нняў |
| Д. |
апавяшчэ́нню |
апавяшчэ́нням |
| В. |
апавяшчэ́нне |
апавяшчэ́нні |
| Т. |
апавяшчэ́ннем |
апавяшчэ́ннямі |
| М. |
апавяшчэ́нні |
апавяшчэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апага́мія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апага́мія |
| Р. |
апага́міі |
| Д. |
апага́міі |
| В. |
апага́мію |
| Т. |
апага́міяй апага́міяю |
| М. |
апага́міі |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апага́нена
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| апага́нена |
- |
- |
апага́ненасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апага́ненасць |
| Р. |
апага́ненасці |
| Д. |
апага́ненасці |
| В. |
апага́ненасць |
| Т. |
апага́ненасцю |
| М. |
апага́ненасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
апага́ненне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апага́ненне |
апага́ненні |
| Р. |
апага́нення |
апага́ненняў |
| Д. |
апага́ненню |
апага́ненням |
| В. |
апага́ненне |
апага́ненні |
| Т. |
апага́неннем |
апага́неннямі |
| М. |
апага́ненні |
апага́неннях |
Крыніцы:
piskunou2012.