абаро́нніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаро́нніцкі |
абаро́нніцкая |
абаро́нніцкае |
абаро́нніцкія |
Р. |
абаро́нніцкага |
абаро́нніцкай абаро́нніцкае |
абаро́нніцкага |
абаро́нніцкіх |
Д. |
абаро́нніцкаму |
абаро́нніцкай |
абаро́нніцкаму |
абаро́нніцкім |
В. |
абаро́нніцкі (неадуш.) абаро́нніцкага (адуш.) |
абаро́нніцкую |
абаро́нніцкае |
абаро́нніцкія (неадуш.) абаро́нніцкіх (адуш.) |
Т. |
абаро́нніцкім |
абаро́нніцкай абаро́нніцкаю |
абаро́нніцкім |
абаро́нніцкімі |
М. |
абаро́нніцкім |
абаро́нніцкай |
абаро́нніцкім |
абаро́нніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абаро́нніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абаро́нніцтва |
Р. |
абаро́нніцтва |
Д. |
абаро́нніцтву |
В. |
абаро́нніцтва |
Т. |
абаро́нніцтвам |
М. |
абаро́нніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абаро́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаро́нны |
абаро́нная |
абаро́ннае |
абаро́нныя |
Р. |
абаро́ннага |
абаро́ннай абаро́ннае |
абаро́ннага |
абаро́нных |
Д. |
абаро́ннаму |
абаро́ннай |
абаро́ннаму |
абаро́нным |
В. |
абаро́нны (неадуш.) абаро́ннага (адуш.) |
абаро́нную |
абаро́ннае |
абаро́нныя (неадуш.) абаро́нных (адуш.) |
Т. |
абаро́нным |
абаро́ннай абаро́ннаю |
абаро́нным |
абаро́ннымі |
М. |
абаро́нным |
абаро́ннай |
абаро́нным |
абаро́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абаро́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абаро́нства |
Р. |
абаро́нства |
Д. |
абаро́нству |
В. |
абаро́нства |
Т. |
абаро́нствам |
М. |
абаро́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
абаро́нца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаро́нца |
абаро́нцы |
Р. |
абаро́нцы |
абаро́нцаў |
Д. |
абаро́нцу |
абаро́нцам |
В. |
абаро́нцу |
абаро́нцаў |
Т. |
абаро́нцам |
абаро́нцамі |
М. |
абаро́нцу |
абаро́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абаро́нча-ма́савы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаро́нча-ма́савы |
абаро́нча-ма́савая |
абаро́нча-ма́савае |
абаро́нча-ма́савыя |
Р. |
абаро́нча-ма́савага |
абаро́нча-ма́савай абаро́нча-ма́савае |
абаро́нча-ма́савага |
абаро́нча-ма́савых |
Д. |
абаро́нча-ма́саваму |
абаро́нча-ма́савай |
абаро́нча-ма́саваму |
абаро́нча-ма́савым |
В. |
абаро́нча-ма́савы (неадуш.) абаро́нча-ма́савага (адуш.) |
абаро́нча-ма́савую |
абаро́нча-ма́савае |
абаро́нча-ма́савыя (неадуш.) абаро́нча-ма́савых (адуш.) |
Т. |
абаро́нча-ма́савым |
абаро́нча-ма́савай абаро́нча-ма́саваю |
абаро́нча-ма́савым |
абаро́нча-ма́савымі |
М. |
абаро́нча-ма́савым |
абаро́нча-ма́савай |
абаро́нча-ма́савым |
абаро́нча-ма́савых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
абаро́нча-прыстасава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаро́нча-прыстасава́льны |
абаро́нча-прыстасава́льная |
абаро́нча-прыстасава́льнае |
абаро́нча-прыстасава́льныя |
Р. |
абаро́нча-прыстасава́льнага |
абаро́нча-прыстасава́льнай абаро́нча-прыстасава́льнае |
абаро́нча-прыстасава́льнага |
абаро́нча-прыстасава́льных |
Д. |
абаро́нча-прыстасава́льнаму |
абаро́нча-прыстасава́льнай |
абаро́нча-прыстасава́льнаму |
абаро́нча-прыстасава́льным |
В. |
абаро́нча-прыстасава́льны (неадуш.) абаро́нча-прыстасава́льнага (адуш.) |
абаро́нча-прыстасава́льную |
абаро́нча-прыстасава́льнае |
абаро́нча-прыстасава́льныя (неадуш.) абаро́нча-прыстасава́льных (адуш.) |
Т. |
абаро́нча-прыстасава́льным |
абаро́нча-прыстасава́льнай абаро́нча-прыстасава́льнаю |
абаро́нча-прыстасава́льным |
абаро́нча-прыстасава́льнымі |
М. |
абаро́нча-прыстасава́льным |
абаро́нча-прыстасава́льнай |
абаро́нча-прыстасава́льным |
абаро́нча-прыстасава́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абаро́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаро́нчы |
абаро́нчая |
абаро́нчае |
абаро́нчыя |
Р. |
абаро́нчага |
абаро́нчай абаро́нчае |
абаро́нчага |
абаро́нчых |
Д. |
абаро́нчаму |
абаро́нчай |
абаро́нчаму |
абаро́нчым |
В. |
абаро́нчы (неадуш.) абаро́нчага (адуш.) |
абаро́нчую |
абаро́нчае |
абаро́нчыя (неадуш.) абаро́нчых (адуш.) |
Т. |
абаро́нчым |
абаро́нчай абаро́нчаю |
абаро́нчым |
абаро́нчымі |
М. |
абаро́нчым |
абаро́нчай |
абаро́нчым |
абаро́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абаро́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаро́т |
абаро́ты |
Р. |
абаро́ту |
абаро́таў |
Д. |
абаро́ту |
абаро́там |
В. |
абаро́т |
абаро́ты |
Т. |
абаро́там |
абаро́тамі |
М. |
абаро́це |
абаро́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.