Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзклмнопрстуўхцчшя
абгеёжікпсухчшя

імшы́стасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. імшы́стасць
Р. імшы́стасці
Д. імшы́стасці
В. імшы́стасць
Т. імшы́стасцю
М. імшы́стасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

імшы́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імшы́сты імшы́стая імшы́стае імшы́стыя
Р. імшы́стага імшы́стай
імшы́стае		 імшы́стага імшы́стых
Д. імшы́стаму імшы́стай імшы́стаму імшы́стым
В. імшы́сты (неадуш.)
імшы́стага (адуш.)		 імшы́стую імшы́стае імшы́стыя (неадуш.)
імшы́стых (адуш.)
Т. імшы́стым імшы́стай
імшы́стаю		 імшы́стым імшы́стымі
М. імшы́стым імшы́стай імшы́стым імшы́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імшы́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. імшы́цца імша́цца
Прошлы час
м. імшы́ўся імшы́ліся
ж. імшы́лася
н. імшы́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

імшы́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. імшу́ імшы́м
2-я ас. імшы́ш імшыце́
3-я ас. імшы́ць імша́ць
Прошлы час
м. імшы́ў імшы́лі
ж. імшы́ла
н. імшы́ла
Загадны лад
2-я ас. імшы́ імшы́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імшэ́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. імшэ́ннік імшэ́ннікі
Р. імшэ́нніка імшэ́ннікаў
Д. імшэ́нніку імшэ́ннікам
В. імшэ́ннік імшэ́ннікі
Т. імшэ́ннікам імшэ́ннікамі
М. імшэ́нніку імшэ́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

імшэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. імшэ́е імшэ́юць
Прошлы час
м. імшэ́ў імшэ́лі
ж. імшэ́ла
н. імшэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час імшэ́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

імя́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. імя́ імёны
і́мі
Р. імя́
і́мені		 імёнаў
імён
і́мяў
Д. і́мю
і́мені		 імёнам
і́мям
В. імя́ імёны
і́мі
Т. і́мем
і́менем		 імёнамі
і́мямі
М. і́мі
і́мені		 імёнах
і́мях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імянарачэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. імянарачэ́нне
Р. імянарачэ́ння
Д. імянарачэ́нню
В. імянарачэ́нне
Т. імянарачэ́ннем
М. імянарачэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Імяні́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Імяні́н
Р. Імяні́на
Д. Імяні́ну
В. Імяні́н
Т. Імяні́нам
М. Імяні́не

імяні́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. імяні́ннік імяні́ннікі
Р. імяні́нніка імяні́ннікаў
Д. імяні́нніку імяні́ннікам
В. імяні́нніка імяні́ннікаў
Т. імяні́ннікам імяні́ннікамі
М. імяні́нніку імяні́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.