абрысо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абрысо́ўваю |
абрысо́ўваем |
| 2-я ас. |
абрысо́ўваеш |
абрысо́ўваеце |
| 3-я ас. |
абрысо́ўвае |
абрысо́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
абрысо́ўваў |
абрысо́ўвалі |
| ж. |
абрысо́ўвала |
| н. |
абрысо́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абрысо́ўвай |
абрысо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
абрысо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абрысо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абрысо́ўка |
| Р. |
абрысо́ўкі |
| Д. |
абрысо́ўцы |
| В. |
абрысо́ўку |
| Т. |
абрысо́ўкай абрысо́ўкаю |
| М. |
абрысо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абры́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абры́ты |
абры́тая |
абры́тае |
абры́тыя |
| Р. |
абры́тага |
абры́тай абры́тае |
абры́тага |
абры́тых |
| Д. |
абры́таму |
абры́тай |
абры́таму |
абры́тым |
| В. |
абры́ты (неадуш.) абры́тага (адуш.) |
абры́тую |
абры́тае |
абры́тыя (неадуш.) абры́тых (адуш.) |
| Т. |
абры́тым |
абры́тай абры́таю |
абры́тым |
абры́тымі |
| М. |
абры́тым |
абры́тай |
абры́тым |
абры́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абры́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абры́ты |
абры́тая |
абры́тае |
абры́тыя |
| Р. |
абры́тага |
абры́тай абры́тае |
абры́тага |
абры́тых |
| Д. |
абры́таму |
абры́тай |
абры́таму |
абры́тым |
| В. |
абры́ты (неадуш.) абры́тага (адуш.) |
абры́тую |
абры́тае |
абры́тыя (неадуш.) абры́тых (адуш.) |
| Т. |
абры́тым |
абры́тай абры́таю |
абры́тым |
абры́тымі |
| М. |
абры́тым |
абры́тай |
абры́тым |
абры́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абры́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абры́ты |
абры́тая |
абры́тае |
абры́тыя |
| Р. |
абры́тага |
абры́тай абры́тае |
абры́тага |
абры́тых |
| Д. |
абры́таму |
абры́тай |
абры́таму |
абры́тым |
| В. |
абры́ты (неадуш.) абры́тага (адуш.) |
абры́тую |
абры́тае |
абры́тыя (неадуш.) абры́тых (адуш.) |
| Т. |
абры́тым |
абры́тай абры́таю |
абры́тым |
абры́тымі |
| М. |
абры́тым |
абры́тай |
абры́тым |
абры́тых |
Кароткая форма: абры́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абры́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абры́ў |
абры́вы |
| Р. |
абры́ву |
абры́ваў |
| Д. |
абры́ву |
абры́вам |
| В. |
абры́ў |
абры́вы |
| Т. |
абры́вам |
абры́вамі |
| М. |
абры́ве |
абры́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абры́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абры́ўнасць |
| Р. |
абры́ўнасці |
| Д. |
абры́ўнасці |
| В. |
абры́ўнасць |
| Т. |
абры́ўнасцю |
| М. |
абры́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.