тэрыядо́нт
‘дыназаўр’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тэрыядо́нт |
тэрыядо́нты |
Р. |
тэрыядо́нта |
тэрыядо́нтаў |
Д. |
тэрыядо́нту |
тэрыядо́нтам |
В. |
тэрыядо́нта |
тэрыядо́нтаў |
Т. |
тэрыядо́нтам |
тэрыядо́нтамі |
М. |
тэрыядо́нце |
тэрыядо́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэрыя́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрыя́к |
Р. |
тэрыя́ку |
Д. |
тэрыя́ку |
В. |
тэрыя́к |
Т. |
тэрыя́кам |
М. |
тэрыя́ку |
Крыніцы:
piskunou2012.
тэрыялагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тэрыялагі́чны |
тэрыялагі́чная |
тэрыялагі́чнае |
тэрыялагі́чныя |
Р. |
тэрыялагі́чнага |
тэрыялагі́чнай тэрыялагі́чнае |
тэрыялагі́чнага |
тэрыялагі́чных |
Д. |
тэрыялагі́чнаму |
тэрыялагі́чнай |
тэрыялагі́чнаму |
тэрыялагі́чным |
В. |
тэрыялагі́чны (неадуш.) тэрыялагі́чнага (адуш.) |
тэрыялагі́чную |
тэрыялагі́чнае |
тэрыялагі́чныя (неадуш.) тэрыялагі́чных (адуш.) |
Т. |
тэрыялагі́чным |
тэрыялагі́чнай тэрыялагі́чнаю |
тэрыялагі́чным |
тэрыялагі́чнымі |
М. |
тэрыялагі́чным |
тэрыялагі́чнай |
тэрыялагі́чным |
тэрыялагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
тэрыяло́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрыяло́гія |
Р. |
тэрыяло́гіі |
Д. |
тэрыяло́гіі |
В. |
тэрыяло́гію |
Т. |
тэрыяло́гіяй тэрыяло́гіяю |
М. |
тэрыяло́гіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Тэрэ́за
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Тэрэ́за |
Тэрэ́зы |
Р. |
Тэрэ́зы |
Тэрэ́з |
Д. |
Тэрэ́зе |
Тэрэ́зам |
В. |
Тэрэ́зу |
Тэрэ́з |
Т. |
Тэрэ́зай Тэрэ́заю |
Тэрэ́замі |
М. |
Тэрэ́зе |
Тэрэ́зах |
тэрэнку́р
‘дарожка’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тэрэнку́р |
тэрэнку́ры |
Р. |
тэрэнку́ра |
тэрэнку́раў |
Д. |
тэрэнку́ру |
тэрэнку́рам |
В. |
тэрэнку́р |
тэрэнку́ры |
Т. |
тэрэнку́рам |
тэрэнку́рамі |
М. |
тэрэнку́ры |
тэрэнку́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тэрэнку́р
‘лячэбная хадзьба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тэрэнку́р |
Р. |
тэрэнку́ру |
Д. |
тэрэнку́ру |
В. |
тэрэнку́р |
Т. |
тэрэнку́рам |
М. |
тэрэнку́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.