тэрэнку́р

‘дарожка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрэнку́р тэрэнку́ры
Р. тэрэнку́ра тэрэнку́раў
Д. тэрэнку́ру тэрэнку́рам
В. тэрэнку́р тэрэнку́ры
Т. тэрэнку́рам тэрэнку́рамі
М. тэрэнку́ры тэрэнку́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)